Ανοιχτή συνέλευση
Ποιός την πόρτα μου χτυπά,τι θέλει τώρα,τι ζητά?
28/10/2010: Οι μαθητές των Χανιών, μετά από εβδομάδες καταλήψεων βγαίνουν στο δρόμο σε μια μεγαλειώδη πορεία διεκδικώντας Παιδεία.
28/10/2011: Όπως σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, έτσι και στα Χανιά η παρέλαση μετατρέπεται αυθόρμητα σε αντιμνημονιακή και αντιφασιστική διαδήλωση.
10 – 17/02/2012: Ακόμα ένα μνημόνιο-και όχι το τελευταίο-υπογράφεται. Ακόμα μια μέρα καταγράφεται σαν ορόσημο του αγώνα του λάου αυτού του τόπου. Στα Χανιά καταλαμβάνεται το κτήριο της περιφέρειας και για 8 μέρες πλήθος κόσμου το μετατρέπει από σύμβολο επιβολής της εξουσίας σε κέντρο συζητήσεων, αγώνα και δημοκρατίας.
25/03/2012: Και πάλι ο καθιερωμένος εορτασμός μετατρέπεται διαδήλωση οργής ενάντια σε αυτούς που καταστρέφουν τις ζωές μας.
Σε όλες αυτές τις διαμαρτυρίες, οι διαδηλωτές διεκδικούσαν το αυτονόητο: ζωή με αξιοπρέπεια. Για αυτό εξάλλου είχαν και την υποστήριξη της συντριπτικής πλειονότητας του χανιώτικου λαού. Όλες αυτές οι διαμαρτυρίες, μολονότι ειρηνικές, γνώρισαν πρωτοφανή καταστολή:
-Έξι διώξεις, τρεις εναντίον μαθητών και τρεις εναντίον αλληλέγγυων, στις 28/10/2010.
-Εννέα διώξεις στις 12/2/2012.
-Τρεις συλλήψεις και 62 προσαγωγές στις 25/3/2012.
-Και έντεκα διώξεις στις 28/10/2011.
Οι τελευταίες γνωστοποιήθηκαν στους ενδιαφερόμενους μόλις πρόσφατα (στις 25/2). Μάλλον για να λειανθεί το έδαφος για τα επόμενα μέτρα που θα ψηφιστούν σε λίγους μήνες. Είναι πια σαφές, πως το παραμύθι με τα “αναγκαία” και κάθε φορά “τελευταία” μέτρα δεν πείθει πια κανένα. Τώρα το τελευταίο χαρτί της Κυβέρνησης είναι ο εκφοβισμός. Τώρα πρέπει να μάθουμε πως να ζούμε με το φόβο, πως να χάσουμε την αξιοπρέπειά μας, πως να ξεχάσουμε τη λέξη δικαίωμα. Πως να μη σηκώνουμε το κεφάλι και πώς να μην ονειρευόμαστε. Ούτε να ελπίζουμε. Και πως να είμαστε μόνοι. Πρέπει πρώτα να φοβηθεί η κοινωνία ολόκληρη και αυτό μπορεί να γίνει αν τιμωρηθούν κάποιοι προς παραδειγματισμό των υπολοίπων. Πρέπει επίσης το ψέμα να ονομαστεί αλήθεια και η αδικία δικαιοσύνη.
Οι συμπολίτες μας κατηγορούνται:
χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, ή μάλλον με αποδεικτικά στοιχεία, (φωτογραφίες βίντεο) που τεκμηριώνουν το σαθρό έρεισμα των κατηγοριών
με κατηγορίες βασισμένες στις ψευδομαρτυρίες ορισμένων (των ίδιων πάντα) αστυνομικών
με πολύ θράσος, αφού κάποιοι από τους κατηγορούμενους δεν ήταν καν εκεί
με ορισμένες κατηγορίες να μην είναι παρά βασικά δικαιώματα και ίσως και υποχρέωση κάθε συνειδητοποιημένου πολίτη (διακίνηση αντι-μνημονιακού υλικού είναι μία από αυτές).
Δεν χωρά αμφιβολία ότι οι διώξεις αυτές είναι πολιτικές και πραγματοποιούνται μόνο για εκφοβισμό και παραδειγματισμό των υπολοίπων.
Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο βρεθήκαμε και στην κατάληψη της περιφέρειας και στην πορεία της 25/03. Δεν είμαστε παρά ένα μικρό κομμάτι όλου αυτού του κόσμου που βρίσκει εφιαλτική την πραγματικότητα που μας ετοιμάζουν. Και επειδή δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δηλώνουμε πως θα εξακολουθήσουμε να αγωνιζόμαστε και πως η λέξη αλληλεγγύη θα είναι η τελευταία που θα ξεχαστεί από το λεξιλόγιό μας.
Για αυτούς τους λόγους, καλούμε σε ανοιχτή συζήτηση όλους αυτούς που βρέθηκαν στους δρόμους, που ένιωσαν μια έστω πρόσκαιρη αισιοδοξία βλέποντας το πανό στη εξέδρα των επισήμων στις 25/03, όλους αυτούς που δίνουν τις δικές τους μικρές ή μεγάλες μάχες, όλους αυτούς που δε θέλουν να είναι μόνοι τους όταν θα χτυπήσουν και τη δικιά τους πόρτα την Τετάρτη 30/01/2013 στο Εργατικό Κέντρο Χανίων (Μ. Μπότσαρη 68) στις 19:00
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΤΕΚΙ – ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ XANIΩΝ
πηγή : http://www.stekichania.gr
