• Αν θέλουμε να μιλήσουμε για βία
Αυτοκτονίες, ανεργία, μαζική και ακραία φτώχεια, πείνα των παιδιών, αύξηση των άστεγων, έλλειψη πρόσβασης σε στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας, απολύσεις, εξαθλίωση, άγρια καταστολή και στοχοποίηση σε όποιον αντιστέκεται, σε όποιον σηκώνει κεφάλι. (άγρια καταστολή στις Σκουριές, εισβολές ΜΑΤ σε καταλήψεις δημαρχείων και εφοριών, αναίτιες προσαγωγές και συλλήψεις σε κάθε διαδήλωση).
Όλα τα παραπάνω είναι η μεγαλύτερη και συστηματικότερη βία που έχουμε ζήσει ως τώρα. Η επίθεση της κυβέρνησης στις ζωές μας είναι βιαιότατη και φαίνεται πως δεν έχει τέλος. Η επίθεση δεν θα ήταν πλήρης αν άφηναν απ’έξω τις καταλήψεις, χώρους αυτοοργάνωσης και αντίστασης.
Τη στιγμή που ο μισθός ή η σύνταξη-αν υπάρχουν- τελειώνουν και ο μήνας περισσεύει και μετράς τα ευρώ για να πάρεις ψωμί, η κυβέρνηση προφανώς δεν ασχολείται με άλλες βίλες, αλλά προσπαθεί να μας πείσει ότι υπεύθυνοι για τα προβλήματα και τα δεινά είναι ελεύθεροι-αυτοοργανωμένοι χώροι. Για μας αυτοί οι χώροι είναι κομμάτι των κινημάτων, των κοινωνικών αγώνων, των όσων αντιστέκονται και προτάσσουν το όραμά τους στο σήμερα.
• Αν θέλουμε να μιλήσουμε για ανομία
Οι εκκενώσεις καταλήψεων -ιστορικών ανάμεσά τους- γίνονται στα πλαίσια του πολέμου που έχει κηρύξει η συγκυβέρνηση στην “ανομία”. Ενισχύει δήθεν το αίσθημα ασφάλειας στην κοινωνία, αρχικά με το εγκλεισμό μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τώρα με επιθέσεις σε καταλήψεις. Την ίδια στιγμή, το εμπόριο των ναρκωτικών, το trafficking, το οργανωμένο έγκλημα, οι νταβατζήδες της νύχτας, οι δολοφονικές επιθέσεις των ακροδεξιών μπορούν να συνεχίζονται με τις ευλογίες κράτους και αστυνομίας.
Ανομία για μας είναι ότι ψηφίζονται πια νόμοι που δεν είναι με το δίκιο των πολλών.
Η κοινωνική δικαιοσύνη όμως αρχίζει από την ακύρωσή τους και την κατάργηση της “ηθικής” της εξουσίας.
• «Αντικειμενική δημοσιογραφία»
Στην ενορχηστρωμένη επίθεση βασικό ρόλο παίζουν και τα Μ.Μ.Ε εμπεδώνοντας το αίσθημα ασφάλειας μέσω της επαναλαμβανόμενης προβολής χολιγουντιανών επιχειρήσεων της αστυνομίας για την εκκένωση των καταλήψεων. Μάλιστα κυβέρνηση και κανάλια απέκτησαν ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική, τον πολιτισμό και την ιστορική μνήμη για κτίρια που την εποχή που καταλήφθηκαν κατέρρεαν.
Την ίδια στιγμή που η κατάληψη Βίλα Αμαλία παρουσιάζεται ως άντρο «ανομίας», τα Μ.Μ.Ε δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στην ανακάλυψη, πριν από τέσσερις περίπου μήνες, μιας γιάφκας με όπλα, ασύρματους και εκρηκτικά στο Γύθειο, που αποδόθηκε αόριστα σε ακροδεξιά οργάνωση.Φαίνεται πως στις μέρες μας πια δεν έχουν σημασία τα λογικά και ιδεολογικά επιχειρήματα, παρά μόνο η επιβολή εξουσίας, έτσι απλά και αυταρχικά.
• Γιατί υπερασπιζόμαστε τις καταλήψεις
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 αναπτύσσεται στον ελλαδικό χώρο ένα πολύμορφο κίνημα καταλήψεων. Κινήθηκε σε τρεις άξονες, τη στέγαση πολιτικών και κοινωνικών εγχειρημάτων, ομάδων και συλλογικοτήτων, την πολιτιστική έκφραση και δημιουργία και την ικανοποίηση μιας βασικής βιοτικής ανάγκης, της στέγασης και τον πειραματισμό στη συλλογική συμβίωση. Το κίνημα αυτό έχει ριζώσει, οικοδομώντας μια άλλη κοινωνική πραγματικότητα. Οι χώροι αυτοί είναι ανοιχτοί σε όλους, εκτός από τους φασίστες.
Οι καταλήψεις είναι κοινωνικοί χώροι, χώροι αυτοοργάνωσης που λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά. Πρωτοστατούν στην αντίσταση ενάντια στο φασισμό. Στις καταλήψεις γίνονται συζητήσεις και αναπτύσσονται σκέψεις και προβληματισμοί άλλοι από αυτούς που επιβάλει ο κυρίαρχος λόγος. Μέσα σε αυτούς τους χώρους προωθείται η κοινωνική δικαιοσύνη. Οι καταλήψεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αγώνων.
Επειδή λοιπόν κι εμείς είμαστε ένας αυτοδιαχειριζόμενος χώρος με αξίες τον αγώνα, την αξιοπρέπεια, την αντίσταση, την αλληλεγγύη και ασφυκτιούμε με την πολιτική ατζέντα που συνεχώς γέρνει προς τα δεξιά, στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες και δεν υποτασσόμαστε στον κρατικό και κοινωνικό εκφασισμό. Η υπεράσπιση των καταλήψεων συνιστά υπεράσπιση μιας ελεύθερης κοινωνίας. Αντιστεκόμαστε στην συντηρητικοποίηση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, στην αύξηση της καταστολής και του αυταρχισμού. Αναρωτιόμαστε τι θα γίνει αύριο σε μια κατάληψη επιχείρησης από απλήρωτους εργαζόμενους ή ενός άδειου κτιρίου από άστεγους;
Πριν λίγους μήνες ξεκίνησε η επιχείρηση Ξένιος Ζευς. Στο όνομα του νόμου και της τάξης συλλαμβάνονταν και ξυλοκοπούνταν όσοι έχουν σκούρο δέρμα και αναβίωσαν τα στρατόπεδασυγκέντρωσης. Τώρα επιτίθενται στις καταλήψεις. Και στις δυο περιπτώσεις οι επιχειρήσεις συμβαδίζουν με το ναζιστικό πρόταγμα της Χρυσής Αυγής. Χτες ήταν οι μετανάστες, σήμερα οι αναρχικοί, ίσως αύριο στέκια σαν το δικό μας.Επειδή ένας μεγάλος στίχος λέει: «όταν η αδικία γίνεται νόμος, η αντίσταση γίνεται καθήκον», χρωστάμε την αλληλεγγύη σε όσους αντιστέκονται.
Αντιγραφή από κείμενο της άτακτης έκδοσης «Καραμπογιάς» της κατάληψης Ρόζα Νέρα στα Χανιά, Φλεβάρης 2006.
«Συνθέτουμε συλλογική προσπάθεια μέσω της συνδιαμόρφωσης, της ομοφωνίας και της αντιιεραρχίας, (στον κύκλο της ανοιχτής συνέλευσης της κατάληψης). Βγάζοντάς τη προς τα έξω, οραματιζόμαστε μια κοινωνία χωρίς εξουσία, χωρίς την πλαστή «ελευθερία» της υποταγής στους ανωτέρους, χωρίς την υποταγή της σκέψης και της πράξης στους ειδικούς.»
Κι επειδή στα Χανιά εδώ και 8 χρόνια η κατάληψη Ρόζα Νέρα αποτελεί δυναμικό πολιτικό, κοινωνικό και κινηματικό χώρο, καλούμε όλους και όλες να τη στηρίξουμε συμμετέχοντας στην πορείατην Τρίτη 22/1 στις 18.00 στην Αγορά και στις δράσεις της: πολιτικές εκδηλώσεις, προβολές, γλέντια, παιδικό στέκι, βιβλιοθήκη, χαριστικό παζάρι…
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις
Όλοι στην πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις την Τρίτη 22/1 στις 18.00 στην πλ.Αγοράς Χανίων
Κοινωνικό στέκι-στέκι μεταναστών Χανίων
πηγή : http://www.stekichania.gr/
