AΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Από το Σούρουπο της Αφθονίας έως την Αυγή του Ολοκληρωτισμού
Να φοβάσαι παιδί μου. Μόνο έτσι θα γίνεις ένας νομοταγής πολίτης
Ζαν Πώλ Σαρτρ
Το καθεστώς δεν θέλει να κλείσει τις καταλήψεις και να τις κάνει σχολεία. Αυτό είναι παραμύθι για ηλίθια παιδιά. Το καθεστώς επιτίθεται στους αναρχικούς. Χθες ήταν οι μετανάστες , σήμερα οι αναρχικοί, αύριο όλη η αγωνιζόμενη κοινωνία. Η εξουσία αναπαράγεται μέσω του Θεάματος, συκοφαντεί κοινωνικές ομάδες, ενοχοποιεί τους μετανάστες, διαπομπεύει πόρνες και εκκενώνει καταλήψεις προσπαθώντας να διαμορφώσει έτσι τις συνειδήσεις των νεόπτωχων τηλεθεατών. Η πρόνοια και οι κοινωνικές παροχές τελείωσαν και τώρα έρχονται οι μπάτσοι, οι ναζί,τα ΕΚΑΜ και ο στρατός. Μετά το τέλος του κοινωνικού συμβολαίου στην Ελλάδα υπάρχει πόλεμος μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών. Η τωρινή επίθεση στους αναρχικούς είναι απλά ένα επεισόδιο αυτού του πολέμου.
Ανομία είναι ανυπακοή στους νόμους που ψηφίστηκαν από το καθεστώς για να προστατεύουν το καθεστώς. Ανομία είναι οι καταλήψεις, τα λαϊκά συσσίτια χωρίς την έγκριση του Υπ.Υγείας, οι απεργίες που όταν γίνονται επικίνδυνες κυρήσσονται παράνομες, οι συγκρούσεις, οι πορείες που βαφτίζονται καταλήψεις οδοστρώματος, η εξέγερση, η πρόκληση σε εξέγερση, η αυτοδιαχείριση εργοστασίων και νοσοκομείων, ο μαχητικός συνδικαλισμός, οι συγκρούσεις στις απεργίες, η άρνηση πληρωμών, η αδυναμία πληρωμών, η επαιτεία των εξαθλιωμένων, η άμυνα απέναντι στους μαχαιροβγάλτες νεοναζί, η επίθεση απέναντι στους μαχαιροβγάλτες νεοναζί, ο κοινωνικός αγώνας, οι αγανακτισμένοι που πλήττουν τον τουρισμό, η αυτοάμυνα απέναντι στους μπάτσους, η εξύβριση των θείων. Ανομία είναι ότι δεν γουστάρει ο νέος Αυτοκράτορας και τα αφεντικά του. Mετά την εξαφάνιση της ανομίας ο κόσμος σίγουρα δεν θα είναι αγγελικά πλασμένος.
Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει με προσευχές. Χρειάζεται να σηκώσουμε το ανάστημά μας. Να κοιτάξουμε το Κτήνος στα μάτια να δούμε που πονάει και εκεί να το χτυπήσουμε. Χρειάζεται θάρρος, ανθρωπιά, υπομονή, και σχέδιο. Η θεοποίηση της Οικονομίας από τον εχθρό μας υπαγορεύει και το αδύναμο σημείο του. Σε ένα κόσμο που η ροή χρημάτων και εμπορευμάτων είναι πάνω από τη ζωή των ανθρώπων, οι άνθρωποι θα πρέπει για να ζήσουν να διαταράξουν αυτή τη διαδικασία και ταυτόχρονα να την υπερβούν. Θα πρέπει να επαναστατήσουμε και ταυτόχρονα να οικοδομήσουμε τις δομές, τις σχέσεις και τα δίκτυα με τα οποία θα επιβιώσουμε και τώρα και μετά τον καπιταλισμό. Ζούμε το τέλος των ψευδαισθήσεων. Ο Αυτοκράτορας δεν ακούει, ο θεός σίγουρα όχι και η εποχή των αμυντικών αγώνων, των καταγγελιών και των ρεφορμιστικών αιτημάτων ανήκει οριστικά στο παρελθόν.
Το αναρχικό κίνημα υπάρχει από τη Παρισσινη Κομμούνα το 1871 σαν ξεχωριστός πολιτικός χώρος με τα δικά του προτάγματα, τις δομές του, τις τάσεις του και την αυτονομία του. Παλεύει για μια αντιεξουσιαστική κοινωνία βασισμένη στις ελεύθερες κοινότητες, την αλληλεγγύη και όχι το καταναγκασμό, την κοινωνική, πολιτική και οικονομική ισότητα, την αυτονομία και την αυτοοργάνωση. Η χρεωκοπια του σημερινού συστήματος κοινωνικής οργάνωσης κάνει την υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης πιο επίκαιρη από ποτέ και τα χρόνια της κρίσης βιώνουμε τη δικιά μας αναμέτρηση με τη Ιστορία. Από τη Κατάληψη Ευαγγελισμού στους αναρχικούς αντάρτες του Μεξικού και από τη Βίλλα Αμαλίας στις καταλήψεις της Ισπανίας, δε μας φοβίζουν, γεννηθήκαμε από την ανάγκη και την οργή και στο τέλος θα νικήσουμε.
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Γενάρης του 2013
