Κανένας άνθρωπος μόνος του απέναντι στην επίθεση των αφεντικών και των εθνικιστών λακέδων τους.
Το ρεύμα, όπως και το νερό και η στέγη, θα πρέπει να είναι κοινωνικά αγαθά χωρίς εμπορευματική σχέση, δηλαδή κοινά και προσιτά σε όλες και όλους. Και ακριβώς επειδή χωρίς ρεύμα, νερό και στέγη η επιβίωση στις σύγχρονες πόλεις είναι αδύνατη, η πρόσβαση στα συγκεκριμένα αγαθά πρέπει να γίνει αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου – ανεξάρτητα καταγωγής και κοινωνικής θέσης.
Από τα τέλη του ’90 η κοστολόγηση του ρεύματος αγριεύει πολύ, όπως χειροτερεύουν και οι διαδικασίες εκμετάλλευσης της ενέργειας με ιδιωτικά – αντικοινωνικά κριτήρια. Η σημερινή σκλήρυνση της ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών αγαθών αποτελεί συνέχιση της κρατικής στρατηγικής εξόντωσης όσων περισσεύουν για το σύστημα εκμετάλλευσης, και ιδίως των ανέργων και των φτωχών.
Το τελευταίο διάστημα γίνονται σε όλη τη χώρα διακοπές ρεύματος από το κράτος, σε φτωχές εργατικές οικογένειες ντόπιων και μεταναστών αλλά ακόμα και σε ηλικιωμένους με χαμηλή σύνταξη που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα με τις αυξήσεις λογαριασμών και τις μειώσεις μισθών και συντάξεων. Η κατάσταση αυτή είναι ενδεικτική για το τι σημαίνει το καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε.
Το πολιτικό προσωπικό ανεβάζει το ενεργειακό κόστος στα εργατικά και τα φτωχά νοικοκυριά, η συνολική κατανάλωση των οποίων είναι στην πραγματικότητα ελάχιστη συγκριτικά με τις μεγάλες παραγωγικές μονάδες των αφεντικών. Το κράτος προστατεύει τα μεγάλα αφεντικά, όπως και τις κερδοσκοπικές εταιρίες που αδιαφορούν για την ανθρώπινη ζωή και εκμεταλλεύονται την ενέργεια και την εργασία.
Η νοηματοδότηση του ρεύματος ως κοινωνικού αγαθού δεν ήταν καμία ιδεολογική παραχώρηση της εξουσίας, αλλά αποτέλεσμα σημαντικών κοινωνικών αγώνων, και κυρίως του εργατικού κινήματος ήδη από τη δεκαετία ’50-’60.
Οι διαφορετικές πολιτικές ή στρατιωτικές διοικήσεις του σύγχρονου ελληνικού κράτους, από της χούντα των συνταγματαρχών μέχρι τις τωρινές, είχαν/έχουν ως στόχο την ιδιωτικοποίηση/ εκμετάλλευση της ενέργειας από ιδιώτες καρχαρίες με στόχο το κέρδος και το χρέωμα του κόστους στην κοινωνία, και κυρίως στα πιο «αδύναμα» κομμάτια της.
Σε μια περίοδο που τα αφεντικά κοινωνικοποιούν τα κόστη τους πάνω στις ζωές μας, βασικά κοινωνικά αγαθά θα είναι προσβάσιμα με σκληρότερα ταξικά κριτήρια. Παράλληλα με τις ιδιωτικοποιήσεις εμφανίζονται και άλλοι κερδοσκοπικοί ιδιωτικοί «εναλλακτικοί» πάροχοι ενέργειας, που ήδη λειτουργούν αντικοινωνικά και στην ουσία χωρίς ουσιαστικό κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό έλεγχο.
Χαρακτηριστικό της αθλιότητας των ντόπιων και ξένων αφεντικών γύρω από το ενεργειακό ζήτημα, είναι το παράδειγμα της Κρήτης. Από τη μία οργανώνεται μια άγρια καταστροφή κοινοτήτων και της φύσης μέσα από ανορθολογικές εγκαταστάσεις των ΑΠΕ με κερδοσκοπικά – αντικοινωνικά κριτήρια, και από την άλλη το ίδιο πολιτικό προσωπικό «ανακαλύπτει» τάχα πετρέλαιο και φυσικό αέριο γύρω από τη νησί και δε διστάζει να μιλάει για «θυσία» του Αιγαίου. Οργανώσεις κατοίκων της Κρήτης και της Γαύδου ήδη έχουν πάρει θέση ενάντια στις πολιτικές αναζήτησης/εξόρυξης πετρελαίου. Καθόλου τυχαία, για ελληνικό πετρέλαιο μιλάνε και τα καθίκια της χρυσής αυγής, οι μεγαλύτεροι λακέδες των αφεντικών.
Απέναντι στις κρατικές πολιτικές γύρω από το ηλεκτρικό, σε όλη την Ελλάδα, τα κινήματα αλληλεγγύης, όπως και οι συνελεύσεις γειτονιάς, προχωρούν σε επανασυνδέσεις ρεύματος σε νοικοκυριά, με τη συμμετοχή ανθρώπων που αγωνίζονται ενάντια στις ιδιωτικές εταιρίες που αναλαμβάνουν τις εντολές διακοπής ρευματοδότησης.
Χαρακτηριστικές είναι οι πρόσφατες περιπτώσεις στο Αιγάλεω, τον Πειραιά και το Χαϊδάρι όπου τα κινήματα επανασύνδεσαν το ρεύμα σε ανθρώπους άνεργους και ηλικιωμένους που αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα υγείας. Αυτά είναι μόνο κάποια από τα παραδείγματα μιας πάλης που δείχνει το δρόμο της κοινωνικής αλληλεγγύης ενάντια στις καπιταλιστικές στρατηγικές εξόντωσης.
Τα κινήματα κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης κινούνται ταυτόχρονα και ενάντια στους φασίστες-ναζί της χρυσής αυγής και τους εθνικιστές. Τα καθάρματα αυτά είναι στο δρόμο, νύχτα και με την υποστήριξη της ελληνικής αστυνομίας, για τον αντίθετο της αλληλεγγύης λόγο. Για να μαχαιρώσουν και να χτυπήσουν αγωνιστές των κινημάτων και μετανάστες, για να συμπληρώσουν τις κρατικές στρατηγικές εξόντωσης των αδύναμων κομματιών της εργατικής τάξης.
Επειδή τίποτα δε χαρίζεται από τα αφεντικά, το κράτος και τους λακέδες τους, εμείς λέμε:
– Επανασυνδέσεις ρεύματος παντού, οργάνωση και αντίσταση σε συνελεύσεις γειτονιών και εργατικά συμβούλια, ενάντια σε κάθε επίθεση υποτίμησης της ζωής και της εργασίας μας από το κράτος, τα αφεντικά και τους εθνικιστές.
– Αγώνες ταξικοί και κοινωνικοί, ντόπιων και μεταναστών, ενάντια σε κάθε εμπορευματική χρήση της ενέργειας από τους εκμεταλλευτές.
–Αγώνες για την κοινωνικοποίηση των αγαθών της στέγης, του νερού και της ενέργειας. Κοινοί αγώνες όλων των καταπιεσμένων ενάντια στους κερδοσκόπους και τους εκμεταλλευτές, καμία υποχώρηση σε κρατικά αντικοινωνικά και αντι-περιβαλλοντικά σχέδια γύρω από την ενέργεια.
Κατάληψη Rosa Nera – Λόφος Καστέλλι Παλιό Λιμάνι Χανιά
πηγή : http://rosanera.squat.gr
