Συνάδελφε, συναδέλφισα, άνεργε,
Εμείς οι απεργοί της Ανακύκλωσης ΕΠΑΝΑ ΑΕ, έπειτα από 118 ημέρες σκληρού ταξικού απεργιακού αγώνα είμαστε ΝΙΚΗΤΕΣ!.
Αγώνας ενάντια στις μειώσεις μισθών κατά 22% που επέβαλε ΕΠΑΝΑ ΑΕ αξιοποιώντας την ΠΥΣ (πράξη υπουργικού συμβουλίου για τα εργασιακά), αγώνας που περνάει τις πύλες του εργοστασίου μας και στο πρόσωπο μας εκφράζει όλη την εργατική τάξη της χώρας μας μιας και η επίθεση που δέχεται από τα βάρβαρα μέτρα είναι όμοια με αυτή που αντιμετωπίσαμε εμείς εδώ.
Αυτές τις 118 ημέρες απεργιακού αγώνα βρήκαμε απέναντι μας θεούς και δαίμονες, παρόλα αυτά σταθήκαμε παλικαρίσια και αντιμετωπίσαμε όλες τις δυσκολίες που βρέθηκαν μπροστά μας. Αντιμετωπίσαμε το κλίμα μοιρολατρίας και υποταγής που έσπερνε η εργοδοσία και τα τσιράκια της από τις πρώτες κιόλας μέρες τις απεργίας, αντιμετωπίσαμε την προσπάθεια ποινικοποίησης του αγώνα μας με αγωγές και μηνύσεις σε μία προσπάθεια να κηρυχτεί ο αγώνας μας για επιβίωση παράνομος και καταχρηστικός.
Αντιμετωπίσαμε τις δυσκολίες του μακρόχρονου απεργιακού μας αγώνα με ψηλά το κεφάλι. Περιφρουρήσαμε την απεργίας μας, με 24ωρες βάρδιες κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, τις οικονομικές δυσκολίες που απορρέουν μετά από 4 μήνες απεργίας, τους τραμπουκισμούς από τα τσιράκια της εργοδοσίας και τις απειλές της ότι θα κλείσει το εργοστάσιο αν δεν περάσει το δικό της. Αντιμετωπίσαμε επίσης την εσκεμμένη αδιαφορία του Δήμου ηρακλείου που περίτεχνα χαμογελούσε για να διαφυλάξει το φιλολαϊκό προφίλ του αλλά στην πράξη δεν πίεσε καθόλου στην κατεύθυνση επίλυσης του προβλήματος, καθώς επίσης και την υπονομευτική στάση της πλειοψηφίας της διοίκησης του ΕΚΗ με μπροστάρηδες τον πρόεδρο και γραμματέα του ΕΚΗ όπου όχι μόνο δε στήριξαν τον απεργιακό μας αγώνα αλλά αρκετές φορές στάθηκαν απέναντι μας, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να υπερασπίζονται τον απεργοσπαστικό μηχανισμό της επιχείρησης.
Βέβαια δεν ήμασταν μόνοι μας. Στο πλάι μας ήταν πάντα και θα είναι το σωματείο μας, η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου και το ΠΑΜΕ. Δεκάδες σωματεία και φορείς από όλη την Ελλάδα, μεμονωμένοι εργαζόμενοι έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα μας, είτε με φυσική τους παρουσία, είτε με ψηφίσματα συμπαράστασης είτε με οικονομική βοήθεια στον αγώνα μας.
Όμως εκείνο που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι η ανιδιοτελής αλληλεγγύη που δηχθήκαμε από δεκάδες σωματεία, λαϊκές επιτροπές, μεμονωμένους εργαζόμενους : χωρίς αυτήν (χρήματα, τρόφιμα κλπ) είναι αμφίβολο αν θα μπορούσαμε να φτάσουμε ως εδώ!
Ακριβώς αυτό το στοιχειό της ταξικής αλληλεγγύης είναι που πρέπει να πάρει την θέση του προς κάθε μαχόμενο τμήμα εργαζομένων, του λαού γενικότερα! Δεν έχουμε ανάγκη από την ελεημοσύνη κανενός ! Ζητήσαμε και δεχθήκαμε την αλληλεγγύη για να συνεχίσουμε έναν δίκαιο αγώνα που εξέφραζε τα συμφέροντα ολόκληρης της εργατικής τάξης.
Το δικό μας δρόμο δεν ήταν έτοιμοι να τον διαβούν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι του νομού μας. Δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνουν το επόμενο διάστημα καθώς η αντιλαϊκή επίθεση από την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ θα ενταθεί. Θεωρούμε ότι ο αγώνας μας άφησε σημαντική παρακαταθήκη για ολόκληρη την εργατική τάξη. Άλλωστε στο νησί μας δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι μακροχρόνιοι αγώνες και πιστεύουμε ότι θα αποτελέσει, μαζί με τον αγώνα των εργαζομένων στην ΑΡΙΑΔΝΗ ΑΕΒΕ που προηγήθηκε, γερή βάση για τους επόμενους που θα έρθουν και ειδικότερα για τη νεολαία, τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης.
Ύστερα από 118 μέρες απεργιακού αγώνα, η επιχείρηση κάτω από την πίεση τη δική μας αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας, αναγκάστηκε να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αναγκάστηκε να αποδεχτεί το κύριο αίτημα μας : να επανέλθει το μεροκάματο και ο μισθός όπως αυτός ήταν το Γενάρη του 2012 πριν επιβληθεί η μείωση κατά 22%.
Σήμερα, περνάμε τις πύλες του εργοστασίου έχοντας καταφέρει να διασφαλίσουμε το ουσιαστικό αίτημα μας, να διατηρήσουμε δηλαδή το μισθό μας στα ίδια επίπεδα χωρίς καμία μείωση στης αποδοχές μας, μπαίνουμε για δουλειά με ψηλά το κεφάλι γιατί αποδείξαμε στην πράξη το σύνθημα “χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά”.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, να ακολουθήσουν το παράδειγμα μας, όπως εμείς ακολουθήσαμε το παράδειγμα των ηρωικών Χαλυβουργών , να οργανωθούν στα σωματεία τους, να φτιάξουν επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς, να εμπιστευτούν το ΠΑΜΕ και τα ταξικά σωματεία, την ΕΙΥΗ. Μόνο έτσι μπορούμε να αποκρούσουμε τα βάρβαρα μέτρα, να διασφαλίσουμε τις κατακτήσεις μας αλλά και να βάλουμε πλώρη για νέες κατακτήσεις που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Θυσίες θα χρειαστεί να κάνουμε πολλές σε αυτό το δρόμο συνάδελφοι αλλά να μη φοβόμαστε, γιατί οι θυσίες που θα μας αναγκάσουν να κάνουμε αν σκύψουμε το κεφάλι θα είναι πολύ περισσότερες και δεν θα έχουν τελειωμό.
ΖΗΤΩ Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ! ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ !
Σωματειακή Επιτροπή εργαζομένων Ανακύκλωσης Ηρακλείου της ΕΙΥΗ
