Γϊνεται όλο και πιο φανερό ότι οι διαχωρισμοί που υπήρχαν μεταξύ των πολιτικών κομμάτων έχουν αρχίσει να γεφυρώνονται, με τους αριστερούς να χρησιμοποιούν φράσεις που χρησιμοποιούσαν οι δεξιοί και το αντίστροφο. Μιλούν όλο και πιο συχνά στο όνομα του καλού της πατρίδας και του έθνους, ως άλλοι εθνοσωτήρες, ο καθένας για τους δικούς του σκοπούς. Έννοιες όπως εθνική ενότητα και πατριωτισμός αποπροσανατολίζουν από την επίθεση που κάνουν τα ελληνικά και ξένα αφεντικά στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Μιλάμε για τα μέτρα που παίρνονται, και οδηγούν στη διάλυση της ζωής μας, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου, δηλαδή των τραπεζών και των αφεντικών.
Για το λόγο αυτό καλλιεργείται συνεχώς η αναπτέρωση του εθνικού αισθήματος και η δημιουργία φόβου ότι τάχα απειλούνται οι “ιστορικές μας αξίες”. Μιλούν για μια εντεινόμενη απειλή ότι θέλουν να μας βλάψουν όσοι βρίσκονται εκτός συνόρων (ΕΕ, Τρόικα, κερδοσκόποι, Γερμανοί, Εβραίοι κ.ά.) και γι’ αυτό εμείς θα πρέπει να υποταχτούμε σε κάθε μέτρο που παίρνουν οι “εθνικοί μας σωτήρες”, για την υποτίμηση της εργασίας και της κοινωνικής ζωής.
Λένε ότι όλοι μαζί οι έλληνες πρέπει να παλέψουμε για να ξεπεράσουμε την κρίση. Αλλά για ποιούς έλληνες μιλάμε; Τί κοινό έχουν οι έλληνες Λάτσηδες και Βαρδινογιάννηδες, οι τραπεζίτες, οι βιομηχανοι, οι ξενοδόχοι και οι εφοπλιστές με τους εργαζόμενούς τους; Όταν λοιπόν οι εθνικοί ήρωες συμφωνούν μεταξύ τους στην όξυνση της εκμετάλλευσης της εργασίας και την κατάργηση συνδικαλιστικών και κοινωνικών κεκτημένων, τότε οι ντόπιοι εκμεταλλευτές τρίβουν τα χέρια τους. Έτσι θα μπορούν να πληρώνουν -νόμιμα πλέον- μισθούς πείνας με μεροκάματα των 20 ευρώ, και άρα να έχουν περισσότερα κέρδη, χωρίς συνδικάτα να μπλέκονται στα πόδια τους. Ας μην γελιόμαστε λοιπόν, δεν επιτίθεται κανείς στο ελληνικό έθνος.
ο παππούς μου πρόσφυγας, εγώ και μετανάστης…
Μήπως όμως αυτές οι συνθήκες εξαθλίωσης που επιβάλλονται στους έλληνες δεν είναι ακριβώς αυτές που για χρόνια βιώνουν οι μετανάστες; Όσο κι αν κάποιοι νόμιζαν ότι η εξαθλίωση, η φτώχεια και η καταπίεση αφορούν τους κοινωνικά “απόβλητους” μετανάστες ή κάποιες “τριτοκοσμικές χώρες”, δεν κατάλαβαν ότι συναινώντας τόσα χρόνια στην κρατική πολιτική του απαρχαϊντ, έσκαβαν τον ίδιο τους το λάκο.
Η μεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους όχι μόνο υπάρχει, αλλά είναι και άκρως πετυχημένη. Η καταστολή, οι επιχειρήσεις “σκούπα” (σαν να μιλάνε για σκουπίδια), οι δολοφονίες και ο διάχυτος ρατσισμός απομονώνουν συνειδητά τους μετανάστες και φτιάχνουν ένα “κενό χώρο” χωρίς εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, ασφάλιση, υγεία, παιδεία, για να κρατιούνται τα μεροκάματα όσο πιο χαμηλά γίνεται. Έτσι το κράτος κατάφερε να έχει ήδη φτιάξει τις κοινωνικές συνθήκες που πλέον θα βιώνουν και οι έλληνες. Συγχρόνως οξύνονται οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί ανάμεσα στους εργάτες, αφού οι μετανάστες στιγματίζονται και εμφανίζονται ως εχθροί. Έτσι έλληνες και ξένοι δεν ενώνονται, για να αντιμετωπίσουν από κοινού τα αφεντικά.
Τα κέρδη των αφεντικών λοιπόν δεν αναγνωρίζουν εθνικότητες. Αυτό θα το καταλάβουν και οι χιλιάδες έλληνες μετανάστες που πηγαίνουν στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά, όπως έζησαν δηλαδή οι παππούδες και οι γονείς μας σε Αμερική, Γερμανία, Αυστραλία κ.ά. το ’20 και το ’70. Το πόσο εθνικά υπερήφανα είναι τα ελληνικά αφεντικά στη Γερμανία “αποκαλύφθηκε” πρόσφατα με τους μισθούς των 400 ευρώ που δίνουν σε έλληνες μετανάστες.
…και ρατσιστής;
Αντί λοι
πόν τα κατώτερα στρώματα να ενωθούν μεταξύ τους και να παλέψουν απέναντι στους εκμεταλλευτές τους, υπάρχουν μερίδες που αναπτύσσουν κανιβαλικές τάσεις και βλέπουν σαν εχθρό τους άλλα κομμάτια φτωχών. Έτσι κάτοικοι διαφωνούν με τα στρατοπέδα συγκέντρωσης στην περιοχή τους, όχι επειδή τα απορρίπτουν σαν φασιστική πρακτική, αλλά γιατί θεωρούν ότι “θα μολυνθούν από τα μιάσματα”. Μπροστά στην τεράστια ανεργία που δημιουργείται λόγω των αντικοινωνικών μέτρων, κάποιοι ακόμα επιμένουν ότι “οι μετανάστες μας πέρνουν τις δουλειές” (αλήθεια μήπως να απελάσουμε τους μισούς από τους 1.500.000 έλληνες άνεργους, για να μην πάρουν τις δουλειές των υπόλοιπων ελλήνων;). Όταν ένας έλληνας βιάζει ή σκοτώνει κάποιον, κομμάτια της κοινωνίας και media αδιαφορούν ή και τον υπερασπίζονται (βλ. δολοφονία μετανάστη κοντά στη Σπάρτη 4/4), πάντως σίγουρα δεν εξαπολύουν προγκρόμ εναντίον των ελλήνων. Όταν όμως αυτό συμβαίνει από μετανάστη τότε χύνεται όλο το ρατσιστικό δηλητήριο και αποδίδεται συλλογική ευθύνη σε όλους τους μετανάστες ακόμα και με τη διεξαγωγή πογκρόμ (Κουνάβοι-Ηράκλειο, Πάτρα, Αθήνα…). Ή ακόμη κι όταν δεν ξέρουν ποιος το έκανε, πάλι οι μετανάστες την πληρώνουν, όπως στον Εσταυρωμένο Ρεθύμνου, όπου πρόσφατα αποδείχτηκε ότι στη δολοφονία της ηλικιωμένης συμμετείχε και έλληνας.
Οι τάσεις εκφασισμού όμως όχι μόνο πριμοδοτούνται ανοιχτά, αλλά υιοθετούνται επίσημα από το κράτος. Η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, οι υστερίες περί “υγειονομικής βόμβας”, η ξεκάθαρα ναζιστική αντιμετώπιση των οροθετικών γυναικών (ελληνίδων και μη) και η πλήρης κάλυψη των πορνοπελατών, των δικτύων σωματεμπορίας και των σχέσεων με τη μαφία, τους μπάτσους και το βαθύ κράτος, αφενός προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τις κανιβαλικές πρακτικές, και αφετέρου δείχνουν τον εκφασισμό της κρατικής αντιμετώπισης των φτώχων και των εξαθλιωμένων.
Χρυσή Αυγή: το μακρύ χέρι του συστήματος
Πάνω σ’ αυτά τα φαινόμενα, και την ανάπτυξη του εθνικισμού, είναι που βρίσκει την ευκαιρία η συμμορία της ναζιστικής Χρυσής Αυγής για να βγει στην επιφάνεια. Σε αντίθεση με την εικόνα που έχει κατασκευάσει με τη “συνοδεία ηλικιωμένων για να πάρουν τη σύνταξή τους”, “τα γάλατα που δίνουν σε έλληνες” ή ότι είναι “αντι”-συστημικοί και “θα βάλουν μυαλό στους προδότες πολιτικούς”, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Η Χρυσή Αυγή είναι μια συμμορία που όχι μόνο δεν είναι ενάντια στο σύστημα, αλλά έχει τις πιο βαθιές σχέσεις με το παρακράτος, την αστυνομία και τους πολιτικούς. Στις γραμμές της έχει πληρωμένους δολοφόνους (Ρήγας), μαχαιροβγάλτες και κουμπουροφόρους (Σκορδέλη, Καρεφυλλάκης, Βλαμάκης), πρώην ΚΥΠαντζηδες (Μιχαλολιάκος), βιαστές (Πετράκης-Ιεράπετρα). Διαθέτει ισχυρές σχέσεις με μπράβους, μαφιόζους και σωματέμπορους (βλ. ιδιόκτητο πορνοξενοδοχείο της γυναίκας του Μιχαλολιάκου). Πάντα στο πλευρό της αστυνομίας ενάντια σε διαδηλωτές και απεργούς (επίθεση χρυσαυγιτών σε πορεία στα χανιά 25/3). Το τρομοκρατικό καθεστώς που έχει επιβάλλει στον Άγιο Παντελεήμονα έγινε με την πλήρη κάλυψη και ενεργή βοήθεια της αστυνομίας και του κράτους (βλ. επίσκεψη του υπουργού Μαρκογιαννάκη 2009). Άλλωστε πόσο “αντι”-συστημική είναι η Χρυσή Αυγή όταν οι μισοί αστυνομικοί (ανελέητοι εχθροί κάθε απεργού και διαδηλωτή) την ψήφισαν; Όσοι επικροτούν ή αδιαφορούν για τη φασιστική βία της Χρυσής Αυγής απέναντι στους μετανάστες, θα καταλάβουν ότι αφορά επίσης και όσους διαφωνούν μαζί της ή έχουν περίεργη εμφάνιση και ακόμα περισσότερο όσους μάχονται το φασισμό, αγωνίζονται, απεργούν, διαδηλώνουν. Η Χρυσή Αυγή είναι ο υποστηρικτής του ντόπιου κεφαλαίου, του μαύρου χρήματος, της μαφίας και του πιο σκληρού πυρήνα του κρατικού μηχανισμού, του στρατού και της αστυνομίας, ταγμένοι εχθροί οποιουδήποτε αγωνίζεται για την αξιοπρέπειά του και την ελευθερία.
Για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας
Υπάρχουν όμως και ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια που μέσα από τον αγώνα τους για αξιοπρέπεια και ενάντια στην εξαθλίωση και την υποτίμηση της ζωής μας, 
αντιμάχονται τις ιδεοληψίες του εθνικισμού, του ρατσισμού και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Είναι τα αγωνιζόμενα κομμάτια που δεν βλέπουν την κρίση ως αποτέλεσμα της “κακής διαχείρισης του συστήματος από τους προδότες πολιτικούς”, αλλά ως μια συνειδητή πολιτική επιλογή για να βγάλει το κεφάλαιο περισσότερα κέρδη. Που απέναντι στη μισανθρωπιά του ρατσισμού και του αλληλοφαγώματος μεταξύ των καταπιεσμένων αντιτάσσουν την ανάπτυξη σχέσεων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας.
Η κοινωνική πόλωση είναι τέτοια, που ο καθένας μας διαλέγει στρατόπεδο. Γίνεται πλέον όλο και πιο επιτακτικό να οργανωθούμε για να αντικρούσουμε τις ιδεοληψίες του εθνικισμόυ, του ρατσισμού και του φασισμού σε κάθε σφαίρα της καθημερινότητάς μας. Να συγκρουστούμε και να εξαλείψουμε τις φασιστικές συμμορίες πριν επιβάλλουν ένα καθεστώς τρομοκρατίας και ολοκληρωτισμού. Μπροστά στα προβλήματα της ανεργίας και της φτώχειας να φτιάξουμε δομές αλληλοβοήθειας για όλους τους καταπιεσμένους, σπάζοντας τους διαχωρισμούς μεταξύ ελλήνων και μεταναστών. Να συμμαχήσουμε με τους μεταναστες σε κοινούς ταξικούς αγώνες (Χαλυβουργία, Ανακύκλωση-Ηράκλειο, απεργία στον κλάδο της ποτοποιίας) γιατί μόνο αν οι καταπιεσμένοι ενωθούν και δεν αλληλοτρώγονται, θα βάλουν αναχώματα στη λεηλασία της ζωής όλων μας από τα αφεντικά. Για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Συνέλευση αντιφασιστών/αντιφασιστριών – Χανιά , Ιούνης 2012
* Το παραπάνω κειμενο μοιράζεται σε γειτονιές της πόλης των Χανίων – Κατεβάστε το κειμενο σε ψηφιακή μορφή : keimeno_antifa_xania.doc
