χορεύοντας μες στη γιορτή του πολέμου
… στους δύσκολους καιρούς δεν εγκατέλειψες ποτέ την πόλη,
στους καλούς καιρούς δεν απέκτησες καθόλου συμφέροντα,
στους απελπιστικούς δε φοβήθηκες τίποτα…
…έδωσες τις μάχες σου επιλέγοντας κάθε μέσο
αγωνίστηκες με λύσσα κι αφοσίωση, με αυτογνωσία και συνείδηση
χωρίς φόβο θανάτου και με πίστη στη ζωή
άλλοτε σα λύκος κι άλλοτε σα δέντρο αναζήτησες το ανθρώπινο μέσα σου αλλά και γύρω σου
και ποτέ δεν ευθυγραμμίστηκες αλλά ακολούθησες τη μοναδική σου εντροπία…
…προκαθορισμένο να είσαι στην τροχιά των άστρων
τι σε νοιάζει αστέρι το σκοτάδι;
κύλησε ευτυχισμένο πέρα από αυτόν το χρόνο
η δυστυχία του να είναι για σένα ξένη και μακρινή!
η λάμψη σου ανήκει στον πιο μακρινό κόσμο
ο οίκτος πρέπει να είναι για σένα αμαρτία!
μονάχα μια προσταγή ισχύει για σένα: να είσαι αληθινό…
στον πόλεμο που μαίνεται είσαι δίπλα μας για το σύντροφο και επαναστάτη μα πάνω από όλα υπέροχο Άνθρωπο Λάμπρο Φούντα
Πηγή: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1384252
