ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!
Οι απεργοί της Χαλυβουργίας βρίσκονται στην πύλη του εργοστασίου από την 31η Οκτωβρίου του 2011. Παραπάνω από δυόμισι μήνες το εργοστάσιο παραμένει κλειστό και περιφρουρημένο! Τίποτα και κανείς δεν μπόρεσε να κάμψει το ηθικό των απεργών. Ούτε οι απειλές του Μάνεση, ούτε οι απολύσεις, ούτε οι ψεύτικες υποσχέσεις των Κουτρουμάνηδων, ούτε ο φόβος μη μείνουν τα παιδιά τους χωρίς γάλα.
Όταν ένας αγώνας δίνεται για τη ζωή και την αξιοπρέπεια δεν υπάρχουν περιθώρια οπισθοχώρησης. Αυτό δεν κατάλαβαν οι βιομήχανοι και τα τσιράκια τους και γι’ αυτό έφαγαν τα μούτρα τους. Πίστεψαν πως οι χαλυβουργοί θα δεχτούν αδιαμαρτύρητα την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας μέσα στο εργοστάσιο, με το πρόσχημα της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης της επιχείρησης. Πως θα φοβηθούν με τις πρώτες 34 απολύσεις στέλνοντας τους δικαστικούς κλητήρες στα σπίτια των απεργών. Πως θα τους κατατρομοκρατήσουν αναγκάζοντας τους να ανοίξουν το εργοστάσιο άρον-άρον, με τις υπόλοιπες 16 απολύσεις. Μάταιος ο κόπος τους! Από τις 31 Οκτώβρη ως σήμερα το εργοστάσιο παραμένει κλειδωμένο, κι οι εργάτες από την πύλη φωνάζουν ή όλοι στη δουλειά ή κανένας! Από την πύλη ενός εργοστασίου, από την κατειλημμένη πύλη της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», οι εργάτες προλετάριοι στέλλουν μήνυμα, αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και ελπίδας σε όλους τους εργαζόμενους: NO PASARAN!
Αυτό το μήνυμα το έχει αγκαλιάσει η εργατική τάξη και όλος ο λαός. Ένα πρωτόγνωρο δίκτυο αλληλεγγύης, υλικής και ηθικής υποστήριξης, έχει σαρώσει την χώρα. Επιτροπές γειτονιάς, λαϊκές συνελεύσεις, σωματεία εργαζομένων, σχολεία, σχολές, εργατικές συλλογικότητες και άνεργοι, ο καθένας όπως μπορεί, κινητοποιείται για να στηρίξει την ηρωική μάχη που δίνεται στην Ελληνική Χαλυβουργία. Το μεγάλο βάρος το επωμίζονται οι ίδιοι οι απεργοί, στερούμενοι το μισθό τους επί δυόμισι μήνες και στηριζόμενοι μοναχά στην ταξική αλληλεγγύη. Αυτός όμως ο αγώνας μας αφορά όλους! Οι εργοδότες σε συνεργασία με την μνημονιακή κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης, που πήρε την εξουσία για να επιβάλλει ότι δεν κατάφερε να επιβάλλει το καταρρέον σκιάχτρο της προηγούμενης κυβέρνησης, σαρώνουν πρώτα τα εργοστάσια και τους μεγάλους εργασιακούς χώρους επιβάλλοντας συνθήκες ζούγκλας. Αν τους αφήσουμε να νικήσουν τώρα, σειρά θα έχουν όλοι οι υπόλοιποι, μέχρι να μην αφήσουν τίποτα όρθιο σε κανένα τόπο δουλειάς.
Τώρα είναι η ώρα, ο αγώνας σαν φωτιά να ανάψει στους χώρους εργασίας, να αποδείξουμε πως οι εργαζόμενοι ξέρουν και μπορούν να παλεύει ενωμένοι σαν μια γροθιά. Να δείξουμε πως μπορούμε να οργανωθούμε και να χτίσουμε την ενότητα μας μέσα από τα δικά μας ανεξάρτητα όργανα μάχης και συσπείρωσης όλων των καταπιεσμένων. Να τσακίσουμε την πουλημένη γραφειοκρατία και τα τσιράκια των αφεντικών Να κόψουμε τον βήχα σε κάθε Μάνεση που ορέγεται απολύσεις!
· Για να ανακληθεί κάθε απόλυση στην Χαλυβουργία.
· Για να μην εφαρμοστούν αλλά και να καταργηθούν παντού οι ελαστικές σχέσεις εργασίας!
Όλοι οι επιμέρους αγώνες και απεργίες πρέπει να οδηγηθούν σε μια μεγάλη Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, για να ανατρέψουμε την μνημονιακή κυβέρνηση Παπαδήμου.
Ο αγώνας των απεργών της χαλυβουργίας είναι και δικός μας. Ο αγώνας αυτός διεξάγεται κάτω από πολύ αντίξοες πολιτικοοικονομικές συνθήκες σε μια περίοδο που το σάπιο σύστημα έχει εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου τρομοκρατία πρωτοστατώντας τα κόμματα της συγκυβέρνησης και τα ΜΜΕ. Προσπαθούν να τρομοκρατίσουν το λαό και προσπαθούν να περάσουν ένα κλίμα ηττοπάθειας και ραγιαδισμού. Αυτό το σύστημα στηρίζεται στο διαίρει και βασίλευε. Με τον αγώνα των χαλυβουργών, σπάει το κλίμα της συντεχνίας ανοίγει νέους ορίζοντες για μια πιο ουσιαστική και έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων. Φαντασθείτε αυτός ο αγώνας να αποτελέσει υπόδειγμα για όλους τους εργαζόμενους, φαντασθείτε όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα να έκαναν μια συνεχόμενη απεργία τώρα που έχουν φθάσει στον πλήρη εξευτελισμό οικονομικά και ψυχολογικά. Ας μην επικαλούμαστε εμείς που εργαζόμαστε είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα ότι οικονομικά δεν αντέχουμε άλλο, γιατί και τα παιδιά των εργαζομένων στη χαλυβουργία θέλουν γάλα και ψωμί. Αν υπολογίσουμε αυτά που έχουμε χάσει από την αρχή του μνημονίου θα διαπιστώσουμε ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει επτά μήνες συνεχόμενη απεργία. Μπορούμε να φαντασθούμε τι θα γινόταν αν επικρατούσε το πνεύμα του αγώνα των Χαλυβουργών και πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα σήμερα. Οι χαλυβουργοί διακηρύσσουν ότι δεν φταίει κανένας εργαζόμενος για το χάλι που έχουμε περιέλθει δεν κάνουν το λάθος να λένε ότι φταίνε οι αγρότες ή οι δημόσιοι υπάλληλοι γιατί ξέρουν ότι τους αγρότες τους έχουν πετάξει στον καιάδα , ξέρουν ακόμα ότι και αν υπάρχουν κάποιοι επίορκοι υπάλληλοι αυτοί είναι μέρος του συστήματος και γέννημα του πελατειακού κράτους. Ξέρουν επίσης ότι αν διαλύσει το Δημόσιο που στοχεύουν να διαλύσουν, ότι θα πληρώνουμε πολύ περισσότερα για την υγεία για την παιδεία, για όλες τις άλλες υπηρεσίες που θα έχουν περιέλθει σε ιδιωτικά χέρια. Για όλα αυτά συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των χαλυβουργών γιατί είναι και δικός μας αγώνας.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ.
Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ
Την Πέμπτη 26-1-2012 στο Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου στις 7 μμ θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση για την αποτίμηση της απεργίας της Ελληνικής Χαλυβουργίας θα μιλήσουν εκ μέρους των απεργών της ελληνικής Χαλυβουργίας ο Μάρκος Καλαρίδης και ο Θανάσης Παυλάκης .Θα προβληθεί και βίντεο από τις κινητοποιήσεις και την αλληλεγγύη του κόσμου προς τους απεργούς
Πρωτοβουλία αλληλεγγύης Ρεθύμνου στους απεργούς της χαλυβουργίας
πηγή: http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=35501
