Όταν ένας μαθητής τελειώνει την ομιλία του με ένα απόσπασμα από λόγια του Υποδιοικητή των zapatistas Marcos, που αναφέρονται στην αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς και στην ανάγκη το εγώ να γίνει εμείς, τότε αυτό είναι η καλύτερη υπόσχεση για τον αυριανό κόσμο, που δεν θα γνωρίζει ρατσισμό, εκμετάλλευση και διακρίσεις ανάμεσα στους ανθρώπους.
Αναφερόμαστε στην εκδήλωση που διοργάνωσαν οι εκπαιδευτικοί του Λύκειου Βάμου, οι μαθητές και οι μαθήτριες καθώς και ο Σύλλογος Γονέων, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών του Γυμνασίου Βάμου, τον Πολιτιστικό Σύλλογο του Βάμου «Ο Πρίνος», τον Πολιτιστικό Σύλλογο των Καλυβών «Μανώλης Ραφτόπουλος» καθώς επίσης τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου Βάμου.
Πολύς κόσμος πλημμύρισε από νωρίς το Σάββατο 17-12-11 την αίθουσα εκδηλώσεων του Λύκειου Βάμου, που είχε την πρωτοβουλία για αυτή τη σημαντική εκδήλωση αλληλεγγύης, ενώ έξω από την αίθουσα άφηνε σακούλες γεμάτες με φάρμακα, τρόφιμα, ρούχα, αλλά περισσότερο πλημμυρισμένες με αλληλεγγύη για αυτούς που έχουν ανάγκη. Δεκάδες μικρές σακούλες που φάνηκε ότι γέμισαν από το υστέρημα της κάθε οικογένειας.
Με αυτή την πρωτοβουλία συγκεντρώθηκαν φάρμακα για τους «Γιατρούς του Κόσμου», τρόφιμα για τα Συσσίτια της Σπλάντζιας και το Κυριακάτικο Συσσίτιο του Κοινωνικού Στεκιού-Στεκιού Μεταναστών και ρούχα για τους άστεγους και άπορους συμπολίτες μας.
Η εκδήλωση συνοδεύτηκε από πλούσιο κέρασμα που ετοίμασαν εκπαιδευτικοί και γονείς των σχολείων του Βάμου και από πολλή μουσική και τραγούδια από το μουσικό συγκρότημα «Χαλικούτηδες».
Το «Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών» ευχαριστεί τους διοργανωτές, αλλά και τους πολίτες, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και με αυτή την κίνησή τους έδειξαν ότι η κρίση δεν φέρνει την απομόνωση, την εσωστρέφεια και τον εγωκεντρισμό, αλλά την αλληλεγγύη και την συντροφικότητα.
ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ! Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!
Παραθέτουμε το απόσπασμα που διαβάστηκε απ το βιβλίο:¨ ιστορίες για τους ανθρώπους του καλαμποκιού¨
“Όταν λέμε εγώ, δίνουμε όνομα στην ιστορία μας και τότε, με βάση αυτό,αρχίζουμε να μαθαίνουμε τις άλλες λέξεις. Από το βλέμμα
και τον ήχο της φωνής μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε τον άλλο, που είναι διαφορετικός, και λέμε αυτός, αυτή. Συνεχίζουμε όμως να είμαστε, ως άτομα, μόνοι, χωριστά απότους υπόλοιπους. Και αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε σε αυτόν ή σε αυτήν τις ίδιες λύπες και τα ίδια βάσανα, όχι όταν
ανοίξουμε τα αυτιά ή το στόμα μας αλλά όταν ανοίξουμε την καρδιά μας.
Και λέει ο γερο-Αντόνιο ότι όταν το εγώ συναντά το αυτός ή το αυτή και ανακαλύπτει ότι έχουν τον ίδιο πόνο, αρχίζει να δημιουργείται μια λέξη, η πιο δύσκολη
στην ιστορία της ανθρωπότητας, η λέξη εμείς”
Εξεγερμένου υποδιοικητής Μάρκος
Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων
Πηγή : www.stekichania.gr
