Εμείς οι κρατούμενοι της δικαστικής φυλακής Χανίων, σήμερα, 21 Μαρτίου 2009, αντιδρώντας στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, αρνηθήκαμε να μπούμε στα κελιά μας, ζητώντας την άμεση αποσυμφόρηση της παραπάνω φυλακής. Ως λύση σε αυτό θεωρούμε την άμεση μεταγωγή μεγάλου αριθμού από εμάς, σε άλλες φυλακές της χώρας. Ζητάμε δηλαδή το αυτονόητο , αυτό που κανένας δεν αντέχει να στερείται ούτε μια στιγμή: ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης… αξιοπρέπεια.
Πώς να μην το πράξουμε άλλωστε, όταν στοιβαζόμαστε 157 άτομα σε μία φυλακή (πρώην τουρκικό διοικητήριο) θέσεων 70, όταν αναγκαζόμαστε να ζούμε 57 άτομα σε έναν θάλαμο που προορίζεται για 20, όταν χρησιμοποιούμε οι ίδιοι μία τουαλέτα, κλείνοντας ραντεβού από χτες για σήμερα, όταν ενώνουμε δυο – δυο κρεβάτια για να κοιμηθούμε τρεις σε αυτά, όταν δεν έχουμε ζεστό νερό και κρυώνουμε, όταν φωνάζουμε και δεν ακουγόμαστε, όταν το κράτος κρύβει από την κοινωνία την αλήθεια που δεν λέγεται. Για άλλη μία φορά το κράτος γίνεται ηθικός αυτουργός μιας εξέγερσης που κρίνεται αναπόφευκτη. Οι απειλές που εκτοξεύει για καταστολή της εξέγερσης και για ποινική καταδίκη μας, όσων συμμετέχουμε σ’ αυτήν, ως στασιαστές – κακοποιοί – εγκληματίες, δε μας φοβίζει. Θα μας βρίσκει πάντα απέναντί του. Η τρομοκρατία του δεν θα περάσει.
Ψηφίσαμε διά βοής και ομοφώνως και αποφασίσαμε ότι: Συνεχίζουμε τον αγώνα μας μέχρι να μιλήσουμε με εκπρόσωπο του υπουργείου Δικαιοσύνης, για να ικανοποιηθούν τα παραπάνω αιτήματά μας…
.
