→ Oκτώβριος 2011 :: Μηνιαίο ανοικτό άρθρο αναγνωστών

Το πολιτικό Βατερλό ενός αστικού κόμματος
Σε πολιτικό Βατερλό του Περισσού εξελίχτηκε η 20ή Οκτώβρη 2011. Αλλιώς τα υπολόγιζαν και αλλιώς τους βγήκαν και τώρα τρέχουν και δεν προλαβαίνουν. Στιγματίστηκαν ανεξίτηλα, για μια ακόμη φορά, ως κόμμα αστικό-αντιδραστικό, που υπερασπίζεται τη σταθερότητα του καπιταλισμού και του αστικού συστήματος εξουσίας.

Ακόμη και έναν δικό τους άνθρωπο, ένα στέλεχός τους, που πέθανε από ανακοπή καρδιάς αφού προηγουμένως εισέπνευσε τα χημικά των ΜΑΤ, τον πέταξαν στα σκυλιά. Οχι μόνο δεν κατήγγειλαν την αστυνομία, αλλά αντίθετα προσπάθησαν και προσπαθούν να την απαλλάξουν από κάθε ευθύνη, φορτώνοντας το θάνατο του νεκρού στους «κουκουλοφόρους» και συμμαχώντας με το σύνολο των αντιδραστικών δυνάμεων. Στην ΑΔΕΔΥ «πλακώθηκαν» με τους Συριζαίους ακριβώς γι’ αυτό το θέμα. Δέχτηκαν να προστεθεί στο ψήφισμα που κατέθεσαν ότι χτύπησαν και τη διαδήλωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (πράγμα που δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτούν υπό άλλες συνθήκες), δεν δέχονταν με τίποτα, όμως, να βάλλουν στο ψήφισμα ότι για το θάνατο του διαδηλωτή ευθύνονται τα ΜΑΤ! Eίναι πραγματικά εκπληκτικό: να έχεις νεκρό από τις γραμμές σου και αρχικά να προσπαθείς να υποβαθμίσεις το θέμα και μετά να απαλλάξεις εντελώς την Αστυνομία, πριν ακόμη ολοκληρωθούν όχι οι τοξικολογικές εξετάσεις, αλλά ακόμη και η νεκροτομή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την Πέμπτη το βράδυ, από το βήμα της Βουλής, η Παπαρήγα έλεγε ότι μπορεί ο νεκρός να είχε μεγαλύτερη ευαισθησία από τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς να γνωρίζει τίποτα ούτε από το περιβάλλον του ούτε από ιατρικής πλευράς. Την Παρασκευή το μεσημέρι, μετά τη νεκροτομή, αποδείχτηκε ότι ο νεκρός δεν είχε καμιά προϋπάρχουσα βλάβη και πως το ισχαιμικό επεισόδιο ήταν το πρώτο που πάθαινε! Γιατί η Παπαρήγα είχε σπεύσει να μιλήσει για ενδεχόμενη ευαισθησία; Γιατί ήθελε να υποβαθμίσει το γεγονός ότι ο άνθρωπος έπαθε καρδιακό επεισόδιο επειδή ρούφηξε χημικά.

Από την Πέμπτη το βράδυ, σε κατάσταση πολιτικού πανικού, η ηγεσία του Περισσού προσπαθεί, με εμφανίσεις στα αστικά ΜΜΕ και στη συνέχεια με την αρθρογραφία του «Ριζοσπάστη», να αρθρώσει μια πολιτική άμυνα, στηριγμένη σε άπειρα ψεύδη. Με αρκετά απ’ αυτά τα ψεύδη θ’ ασχοληθούμε σε άλλο δημοσίευμα, για να φανεί καθαρά όχι μόνο ο προβοκατόρικος ρόλος του Περισσού, αλλά και ο πανικός που επικράτησε στις γραμμές του μετά το Βατερλό.

Εδώ θα σταθούμε συνοπτικά στην πολιτική ανάλυση της στάσης αυτού του αστικού κόμματος.

1. Ο Περισσός αποφάσισε να περιφρουρήσει το αστικό κοινοβούλιο, εκτιμώντας πως υπήρχε περίπτωση να επιχειρηθεί «ντου» από εργαζόμενους. Γιατί είχαν προηγηθεί άλλες μορφές διαμαρτυρίας (κυρίως την περίοδο των «αγανακτισμένων») και ο κόσμος είχε συνειδητοποιήσει ότι ο κυβερνητικός λόχος δεν καταλαβαίνει από φωνές, βρισιές και μούντζες. Υπήρχαν, βέβαια, τα ΜΑΤ, όμως ο κίνδυνος ένα κομμάτι διαδηλωτών να φτάσει έστω μέχρι το περιστύλιο της Βουλής ήταν υπαρκτός (φαντάζεστε τις σχετικές εικόνες να κάνουν το γύρο του κόσμου), ενώ από τη σύγκρουση με την Αστυνομία, η οποία θα υπερασπιζόταν σκληρά τη Βουλή, υπήρχε κίνδυνος να υπάρξει ακόμη και νεκρός. Μια προπαγάνδα ενάντια στο «ντου» από τη μια δεν θα έπιανε και από την άλλη θα εξέθετε ανεπανόρθωτα τον Περισσό στα μάτια ενός κόσμου τον οποίο θέλει να τραβήξει ως εκλογική του πελατεία. Με την περιφρούρηση της Βουλής από τον ίδιο τον Περισσό, χωρίς μεσολάβηση της Αστυνομίας, αυτοί οι κίνδυνοι εξαλείφονταν.

Φυσικά, η περιφρούρηση της Βουλής έπρεπε να βαφτιστεί «περικύκλωση» της Βουλής. Υπήρχε ένα πρόβλημα, όμως. Πρόσφατα, ο Περισσός λοιδορούσε τους Συριζαίους, Ανταρσυάδες και λοιπούς «αγανακτισμένους» για την περικύκλωση που πήγαν να κάνουν όταν ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο. Επρεπε, λοιπόν, να δημιουργήσει ένα πλήρες ιδεολογικό «πακέτο» για να μανιπουλάρει τους οπαδούς του. Επρεπε να τους πείσει ότι θα «περικυκλώσουν» το κοινοβούλιο και όχι ότι θα το περιφρουρήσουν έναντι ενδεχόμενου «ντου». Ετσι, η ηγεσία του Περισσού προσπάθησε να κάνει ένα δημοκοπικό άνοιγμα προς θέσεις τις οποίες εδώ και καιρό υποστηρίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Θέσεις τις οποίες μέχρι τώρα ο Περισσός κατήγγειλε ως αποπροσανατολιστικές-διαχειριστικές. Προσπάθησαν μ’ ένα σμπάρο να πετύχουν δυο τρυγώνια. Και τη Βουλή να περιφρουρήσουν και να υποβοηθήσουν την ψηφοθηρία προς τα δεξιά (προς κόσμο που σιχάθηκε το ΠΑΣΟΚ και αναζητά αντίδοτο, χωρίς όμως και ν’ αλλάξει επί της ουσίας προσανατολισμό).

Ετσι, ανακοίνωσαν περικύκλωση της Βουλής, χωρίς παρεμπόδιση της προσέλευσης των βουλευτών, με στόχο –όπως η ίδια η Παπαρήγα δήλωσε– να πιεστούν όσο γίνεται περισσότεροι βουλευτές και να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο! Μέχρι τώρα αυτό το στόχο, που είχε τεθεί από Συριζαίους, Ανταρσυάδες και λοιπούς «αγανακτισμένους» την περίοδο που ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο, ο Περισσός τον κατήγγειλε ως αποπροσανατολιστικό, σημειώνοντας –σωστά– πως οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται σαν «διαφωνούντες» παίζοντας θέατρο για προσωπικούς τους λόγους. Εριξαν, επίσης για πρώτη φορά, το σύνθημα «κάτω η κυβέρνηση», το οποίο μέχρι πρότινος κατήγγειλαν επίσης ως αποπροσανατολιστικό, με το επιχείρημα ότι με τους σημερινούς όρους και να πέσει η κυβέρνηση θα βγει κάποια άλλη που θα συνεχίσει την ίδια πολιτική.Τέλος, έκαναν άνοιγμα ακόμη και προς το σύνθημα «δεν αναγνωρίζουμε το χρέος», ενώ προηγουμένως αυτό το συνδύαζαν με τη «λαϊκή εξουσία», κατηγορώντας όλους τους οπαδούς της «στάσης πληρωμών» ότι κινούνται σε διαχειριστική λογική, εφόσον κάνουν προτάσεις στο πλαίσιο του καπιταλισμού ή και στο πλαίσιο της ΕΕ.

2. Ο στόχος της περιφρούρησης του αστικού κοινοβούλιου, περιτυλιγμένος ιδεολογικοπολιτικά με το δημοκοπικό άνοιγμα που προαναφέραμε, τυποποιήθηκε πολιτικά στην «περικύκλωση» της Βουλής στις 20 Οκτώβρη. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι την περιφρούρηση της Βουλής πάντοτε αναλαμβάνει η Αστυνομία με τα ΜΑΤ. Αυτή τη φορά η Αστυνομία συνεργάστηκε επιχειρησιακά με τον Περισσό, όπως επί πολλά χρόνια έκανε κάθε χρόνο στην επέτειο του Πολυτεχνείου (πάντοτε τις παραμονές της επετείου γινόταν σύσκεψη στη ΓΑΔΑ, στην οποία έπαιρναν μέρος εκπρόσωποι της Πρυτανείας του ΕΜΠ και εκπρόσωποι συνδικαλιστικών οργανώσεων του Περισσού).

Η πρόβα τζενεράλε έγινε την Τετάρτη 19 Οκτώβρη. Εστησαν κρανοφόρους και ροπαλοφόρους με πλάτη στη Βουλή και μέτωπο στο δρόμο, πολύ πριν τη δική τους διαδήλωση, στη διάρκειά της και αφότου η διαδήλωσή τους είχε περάσει. Σε όλη τη διάρκεια που στην περίμετρο της Βουλής, μέχρι τον αστυνομικό φράχτη στη Βασ Σοφίας, φύλαγαν τα ΚΝΑΤ, τα ΜΑΤ είχαν αποσυρθεί στο εσωτερικό προαύλιο της Βουλής. Οταν οι κρανοφόροι-ροπαλοφόροι του Περισσού αποσύρθηκαν (επειδή τους έβριζε πολύς κόσμος και η Αμαλίας δεν ήταν κατειλημμένη από δικά τους μπλοκ), κατέβηκαν στη θέση τους (στην εξωτερική περίμετρο δηλαδή) τα ΜΑΤ και ξεκίνησαν συγκρούσεις με τους διαδηλωτές (όχι μόνο από το black block, αλλά και από άλλους χώρους).

Την Πέμπτη 20 Οκτώβρη έπιασαν το πόστο τους στην περίμετρο της Βουλής από τις 6 τα χαράματα. Κατά τις 9 τους επισκέφτηκε η Παπαρήγα. Μετά ήρθαν τα μπλοκ από προσυγκεντρώσεις και γέμισαν την Αμαλίας, οπότε πίστεψαν ότι ο χώρος τους ανήκει ολοκληρωτικά. Τα ΜΑΤ αποσύρθηκαν και πάλι στον εσωτερικό περίβολο της Βουλής, όπου παρέμεναν χαλαρά, όπως δείχνει και το σχετικό φωτογραφικό υλικό

Αντίθετα, στην περίμετρο της συγκέντρωσης ή της πιθανής συγκέντρωσης άλλων διαδηλωτών, τα ΜΑΤ ήταν στημένα σε ενεργή ετοιμότητα, με πλήρη εξάρτυση. Αναφερόμαστε στις παρόδους της Φιλελλήνων (Μητροπόλεως, Ερμού, Καρ. Σερβίας), της Σταδίου (Αμερικής, Βουκουρεστίου, Κολοκοτρώνη κ.ά.), καθώς και στους κάθετους δρόμους μεταξύ Πανεπιστημίου και Ακαδημίας.
Το σχεδιάγραμμα δείχνει καθαρά πως ήταν η διάταξη όλων των δυνάμεων. Ο Περισσός περιφρουρούσε τη Βουλή, χωρίς καμιά παρουσία των ΜΑΤ, και τα ΜΑΤ περιφρουρούσαν τους πέραν του Περισσού διαδηλωτές, οι οποίοι βρίσκονταν σε έναν κλοιό: από το μέρος της Βουλής από τα ΚΝΑΤ και από την αντίθετη κατεύθυνση από τα ΜΑΤ.

3. Υπήρχε προσυνεννόηση με την κυβέρνηση; Η απάντηση είναι καταφατική. «Αφήστε σε μας την περιφρούρηση της Βουλής, για ν’ αποφύγουμε επεισόδια και η Βουλή να μπορέσει να λειτουργήσει χωρίς εξωτερική ένταση και χωρίς προπηλακισμούς βουλευτών, όπως είχε γίνει την περίοδο του Μεσοπρόθεσμου». Πληροφορίες από τα «παπαγαλάκια» του υπουργείου Προ-Πο μιλούσαν για σύσκεψη μεταξύ συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και της πολιτικής και υπηρεσιακής ηγεσίας της Αστυνομίας. Συμπλήρωναν μάλιστα τα «παπαγαλάκια», δασκαλεμένα κατάλληλα από τον Παπουτσή, ότι οι τελευταίες αλλαγές στην Αστυνομία, με αποστράτευση του Ραχωβίτσα και άλλων «σκληρών», σηματοδοτούν αλλαγή στη διαχείριση των διαδηλώσεων, η οποία για πρώτη φορά εφαρμόστηκε έμπρακτα στις 19 και 20 Οκτώβρη. Αυτά τα δημοσιεύματα δεν διαψεύστηκαν από κανένα από τα δύο μέρη.

Αλλά και να μην υπήρχαν αυτές οι πληροφορίες, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι υπήρχε προσυνεννόηση επιχειρησιακού τύπου. Αλλιώς δεν θα εξαφανίζονταν τα ΜΑΤ από τις συνήθεις θέσεις τους στην περίμετρο της Βουλής, ούτε θα ξαναεμφανίζονταν μετά την αποχώρηση του Περισσού, διώχνοντας με τη βία όλο τον υπόλοιπο κόσμο, και μέσα από την πλατεία Συντάγματος και από τη Φιλελλήνων και τη Σταδίου. Το ομολόγησαν υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της Αστυνομίας, όχι μόνο μετά τα γεγονότα, αλλά και κατά τη διάρκειά τους, απαντώντας σε ερωτήσεις ρεπόρτερ ραδιοτηλεοπτικών και διαδικτυακών Μέσων.

Εχουμε, λοιπόν, περιφρούρηση της Βουλής κατόπιν πολιτικής συνεννόησης με το υπουργείο Προ-Πο και επιχειρησιακής συνεννόησης με την Αστυνομία. Και είναι πραγματικά απορίας άξιο πως οι διάφοροι της «εξωκοινοβουλευτικής», «ριζοσπαστικής» και κάθε άλλης «αριστεράς» παραβλέπουν αυτό το μείζον πολιτικό γεγονός και –πέραν της προβοκατορολογίας, στην οποία με πάθος επιδίδονται και πάλι, διανθίζοντάς την με μια φτηνιάρικη ηθικολογία– το μόνο που καταλογίζουν στον Περισσό είναι «ιδιοκτησιακή» και «αντιιενωτική» συμπεριφορά. Αφήνοντας στην άκρη την ίδια κι απαράλλαχτη συμπεριφορά που είχαν επιδείξει οι περισσότεροι απ’ αυτούς την περίοδο των «αγανακτισμένων», όταν σχεδίαζαν και αβαντάριζαν ακόμη και την απαγόρευση της πολιτικής ζύμωσης, αφήνοντας επίσης στην άκρη τα περί «αντιενωτισμού» που θεωρούν a priori ότι ο Περισσός είναι δύναμη ανατροπής ή τουλάχιστον δύναμη που εκφράζει σε κάποιο βαθμό τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα (γι’ αυτό και ήθελαν ενότητα μαζί του), ρωτάμε: είχε ή όχι πολιτικό περιεχόμενο η «ιδιοκτησιακή» συμπεριφορά που καταλογίζουν στον Περισσό και συγκεκριμένα την περιφρούρηση του αστικού κοινοβούλιο από μια εργατική και λαϊκή διαδήλωση; (Απορίας άξιο δεν είναι πως όλοι αυτοί με τον ηχηρό βερμπαλισμό κάνουν το κορόιδο και αποφεύγουν να μιλήσουν για την ουσία. Αισθάνονται συγγένεια προς τον Περισσό, τον οποίο θεωρούν πολιτική δύναμη «στους κόλπους του λαού». Για τις απόψεις όλων αυτών, όμως, θα μιλήσουμε μια άλλη φορά).

4. Τι ήταν αυτό που χάλασε το σχεδιασμό Περισσού-Αστυνομίας; Η σύγκρουση με μια μερίδα από τους υπόλοιπους διαδηλωτές, την οποία δεν την περίμεναν. Πίστευαν ότι ο όγκος τους, ο πολιτικός εκβιασμός που ασκούσαν στον υπόλοιπο κόσμο και η τραμπούκικη φήμη τους θα δρούσαν αποτρεπτικά. Οσο η αντίδραση παρέμενε σε επίπεδο φραστικών διαξιφισμών, οι κρανοφόροι-ροπαλοφόροι του Περισσού δεν είχαν ιδιαίτερο πρόβλημα. Οταν η σύγκρουση έγινε βίαιη, με την υποχώρηση των πρώτων που ζητούσαν ν’ ανοίξει η περιφρούρηση του Περισσού για να πορευτούν προς τη Βουλή και την εμφάνιση στην πρώτη γραμμή του black block, άρχισαν να έχουν πρόβλημα. Επιτέθηκαν και τσάκισαν στο ξύλο μερικούς διαμαρτυρόμενους οι οποίοι ούτε διάθεση για σύγκρουση είχαν ούτε ήταν επιχειρησιακά προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο. Με τους επιχειρησιακά προετοιμασμένους και πεπειραμένους στις οδομαχίες νεαρούς του black block, όμως, τα πράγματα ήταν διαφορετικά.

Τα ΚΝΑΤ «πήραν» ένα-δυο «ντου», όμως οι νεαροί αντεπιτίθονταν και όταν άρχισαν να χρησιμοποιούν πέτρες κέρδισαν το πλεονέκτημα. Η τελευταία απόπειρα των ΚΝΑΤ έγινε με κυκλωτική κίνηση από τη Βουκουρεστίου. Στο διάβα τους χτύπησαν όποιον τους αποδοκίμασε. Ανθρώπους που δεν έπαιρναν μέρος στη σύγκρουση, η οποία γινόταν αλλού, όπως καταθέτουν αυτόπτες μάρτυρες, αλλά και όπως φαίνεται από φωτογραφίες και βίντεο που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο.
Μιλάμε κυριολεκτικά για λιντσάρισμα ανθρώπων που δεν είχαν καμιά σχέση με τη σύγκρουση και δεν ήταν προετοιμασμένοι για άμυνα. Οταν τα κατάφεραν αυτοί οι διαδηλωτές να ανασυγκροτηθούν στη Σταδίου, πήραν στο κυνήγι την ορδή των ΚΝΑΤ, την οποία προστάτευσε διμοιρία των ΜΑΤ που έκανε φραγμό επί της Βουκουρεστίου.

Με την αποτυχία της κυκλωτικής κίνησης από τη Βουκουρεστίου τα ΚΝΑΤ έχασαν και πάλι έδαφος, ενώ το black block τους «πήρε» όλη τη Β. Γεωργίου (ο κάθετος στην Αμαλίας δρόμος μπροστά από τη Μ. Βρετανία). Τότε αναγκάστηκαν να ζητήσουν τη συνδρομή της Αστυνομίας, από την οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή ζητούσαν να μην παρέμβει, όπως δήλωσαν ο εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛΑΣ, ο επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων στο Σύνταγμα, αλλά και όπως –εμμέσως πλην σαφέστατα– δήλωσε η Παπαρήγα.

5. Τα ΜΑΤ χτύπησαν με χημικά και κρότου-λάμψης και ήταν αυτά που επιχειρησιακά κατάφεραν να κάμψουν τους μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές που μέχρι εκείνη τη στιγμή «κέρδιζαν» τα ΚΝΑΤ, καθαρίζοντας το χώρο. Τότε αισθάνθηκε αδιαθεσία ο μετέπειτα νεκρός, όπως κατήγγειλαν στα κανάλια άνθρωποι που ήταν μαζί του, διαψεύδοντας με τις δηλώσεις τους (επειδή δεν υπήρχε συνεννόηση εκείνες τις στιγμές) όσα στη συνέχεια κατασκεύασε η ηγεσία του Περισσού. Τέτοιες δηλώσεις έχουν καταγραφεί από την κάμερα του Mega και από τα ρεπορτάζ εφημερίδων. Αλήθεια, είχε κανένα λόγο το Mega να χρεώσει τον νεκρό στα χημικά των ΜΑΤ; Σ’ αυτό το απλό λογικό ερώτημα η ηγεσία του Περισσού δεν έδωσε απάντηση, ούτε πρόκειται να δώσει.

Ταυτόχρονα, τα ΜΑΤ μετακύλησαν τον κλοιό τους και τον έφεραν περιμετρικά στη συγκέντρωση του Περισσού: ΜΑΤ έξω από τη Μεγάλη Βρετανία, σε όλο το πλάτος της πλατείας Συντάγματος, ακριβώς κάτω από την Αμαλίας και στην Οθωνος μέχρι τη Φιλελλήνων. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι όλες οι διμοιρίες που δημιούργησαν αυτόν τον δεύτερο κλοιό βγήκαν από τον περίβολο της Βουλής, όπου προηγουμένως αναπαύονταν. Οπως καταγράφηκε στα βίντεο, η περιφρούρηση του Περισσού άνοιξε για να περάσουν οι διμοιρίες των ΜΑΤ και τις δέχτηκε με ανακούφιση. Κάποιοι ακούγονται να φωνάζουν «γαμήστε τους» και κάποιοι άλλοι «στην πλατεία εμείς». Βλέποντας ότι οι διμοιρίες των ΜΑΤ που χτύπησαν με χημικά και κρότου-λάμψης από την Καρ. Σερβίας είχαν απωθήσει το black block προς την πλατεία Συντάγματος, ήθελαν να κάνουν επίθεση εκεί, για να αποτελειώσουν τη «δουλειά». Αν αυτό δεν λέγεται επιχειρησιακή συνεργασία, τότε πώς λέγεται; Και για να μην ξεχνιόμαστε: επιχειρησιακή συνεργασία με πολιτικό στόχο την περιφρούρηση του αστικού κοινοβούλιου.

6. Το Βατερλό του Περισσού είχε συντελεστεί. Διότι η εικόνα πλέον ήταν: τα ΚΝΑΤ περιφρουρούσαν τη Βουλή και τα ΜΑΤ περιφρουρούσαν τις δυνάμεις του Περισσού, χωρίς μάλιστα να υπάρχει πλέον η απειλή του black block.
Tα ΜΑΤ στέκονταν πια ανάμεσα στον Περισσό και διαδηλωτές από μπλοκ σωματείων, οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων οργανώσεων. Ο συμβολισμός δεν ήταν απλά ονειδιστικός για τον Περισσό. Ηταν αποκαλυπτικός των προθέσεών του, που ήταν η περιφρούρηση της Βουλής. Γιατί όταν ανάμεσα στον Περισσό και τη Βουλή δεν υπάρχει ρουθούνι αστυνομικού, ενώ ανάμεσα στον Περισσό και τους υπόλοιπους διαδηλωτές στέκονται διμοιρίες των ΜΑΤ, οι πάντες καταλαβαίνουν «τι παίζει». Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει.

Γι’ αυτό και η ηγεσία του Περισσού αποφάσισε ν’ αποχωρήσουν πολύ πριν την προγραμματισμένη τους ώρα και πολύ πριν αρχίσει η –υποτίθεται κρίσιμη– ψηφοφορία στη Βουλή, κατά την οποία με την «περικύκλωσή» τους υποτίθεται ότι θα κατάφερναν να πιέσουν Πασόκους βουλευτές και να τους οδηγήσουν στην καταψήφιση του πολυνομοσχέδιου.

Οταν η κεφαλή της πορείας αποχώρησης έφτανε στα Οφθαλμιατρείο, από τους κάθετους δρόμους βγήκαν διμοιρίες των ΜΑΤ, που επιτέθηκαν με χημικά και δακρυγόνα ενάντια σε μερικές εκατοντάδες ανθρώπους που αποδοκίμαζαν την πορεία του Περισσού. Τους λιάνισαν στο ξύλο κυνηγώντας κόσμο και μέσα στους κάθετους δρόμους. Συνόδευσαν την πορεία μέχρι την Ομόνοια (όπου έκαναν σύντομη συγκέντρωση με ομιλητή τον Πέρρο, επικεφαλής του ΠΑΜΕ) και τους περιφρουρούσαν απ’ όλες τις πλευρές (Χαυτεία, Αθηνάς, Πειραιώς, 3ης Σεπτεμβρίου). Ταυτόχρονα, οι διμοιρίες που βρίσκονταν στο Σύνταγμα άρχισαν να κινούνται προς τα κάτω. Οσες βρίσκονταν στη Βουλή κατέβηκαν στον Αγνωστο Στρατιώτη και αντικατέστησαν τα ΚΝΑΤ, ενώ όσες ήταν μέσα στην πλατεία έκαναν κίνηση «σκούπα», έδιωξαν όλο τον κόσμο από την πλατεία και στη συνέχεια όσα μπλοκ είχαν απομείνει σε Φιλελλήνων και Σταδίου. Στην Αμαλίας δεν επετράπη ν’ ανέβει ρουθούνι διαδηλωτή, μετά την αποχώρηση των μπλοκ του Περισσού! Λες και το δικαίωμα της διαδήλωσης ίσχυε μόνο για τον Περισσό και για κανέναν άλλο!

7. Πλέον, η ηγεσία του Περισσού άρχισε να συνειδητοποιεί το πολιτικό Βατερλό. Γι’ αυτό και επιδόθηκε σ’ ένα ρεσιτάλ ψευδολογιών και γελοίων ισχυρισμών, προσπαθώντας να διαμορφώσει μια προπαγανδιστική γραμμή υπέρ της. Εφτασε στο σημείο η Παπαρήγα να βγει στη 1 μετά τα μεσάνυχτα της Πέμπτης στην εκπομπή του Ζούγκλα (ο Ζούγκλας στην αρχή δεν πίστευε στ’ αυτιά του!), σε μια παραληρηματική εμφάνιση, κάθε πρόταση της οποίας ήταν κι ένα ψέμα, μερικές φορές τόσο προφανές που απορούσες πώς δεν το έβλεπε η ίδια. Τρεις φορές την κάρφωσε ο Ζούγκλας, κρύβοντας με δυσκολία τη «σαδιστική» διάθεσή του. Της είπε πως όλος ο κόσμος βλέπει ότι η Αστυνομία κυνηγάει τους «μπαχαλάκηδες» και όχι τα μέλη του Περισσού και απάντηση δεν πήρε και τις τρεις φορές.

Από το ίδιο κιόλας βράδυ κι ενώ από τα ρεπορτάζ των καναλιών και των ιστότοπων έβγαινε καθαρά η άποψη ότι ο νεκρός έπαθε έμφραγμα επειδή «ρούφηξε» χημικά (ο πρώτος νεκρός από χημικά στη χώρα μας), ο Περισσός άρχισε να πλασάρει τη γραμμή ότι πέθανε «από τη δολοφονική επίθεση των κουκουλοφόρων». Η ΚΕ του Περισσού σε ανακοίνωσή της έκανε λόγο για «χημικά αέρια, χειροβομβίδες κρότου λάμψης και πέτρες» από τη μεριά του black block, που είχαν σαν αποτέλεσμα «και το θάνατο του συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ»! Kαι ο «Ριζοσπάστης» είχε άρθρο με τίτλο «Καπνογόνο και πυροσβεστήρας έπνιξαν τον οικοδόμο»!

Ηταν ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση και την Αστυνομία, ότι αυτοί δεν πρόκειται ν’ αναζητήσουν ευθύνες και επομένως μπορούν να κλείσουν και την ΕΔΕ και τη δικαστική προκαταρκτική εξέταση. Ταυτίστηκαν πλήρως με την ανακοίνωση της Αστυνομίας.

ΥΓ1: Προσέξτε λίγο τη φωτογραφία αυτή.
Ομάδα των ΚΝΑΤ (δεξιά είναι ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά Σ. Πουλικόγιαννης, που σε άλλες φωτογραφίες διακρίνεται στη Βουκουρεστίου να κλοτσάει με λύσσα στο κεφάλι διαδηλωτή που δεν συμμετείχε στη σύγκρουση) μεταφέρει τραυματισμένο μέλος της. Ο ΚΝΑΤάς αριστερά είναι «πλήρως εξοπλισμένος με εξοπλισμό που μόνο η Αστυνομία διαθέτει, ο οποίος πουλιέται από ειδικά μαγαζιά, με ειδική άδεια» (!!!), όπως έλεγε και ξανάλεγε η Παπαρήγα. Ποιος είναι ο… ειδικός εξοπλισμός; Προφανώς η αντιασφυξιογόνα μάσκα, την οποία μπορεί να προμηθευτεί κανείς από «άπειρα» μαγαζιά, όπως άλλωστε την προμηθεύτηκε και ο προνοητικός ΚΝΑΤάς.

ΥΓ2: Τις επόμενες μέρες θα δώσουμε πολλά ακόμη αποκαλυπτικά στοιχεία για όσα συνέβησαν στις 20 Οκτώβρη και αυτά που ακολούθησαν. Παρακολουθήστε την ηλεκτρονική έκδοση της «Κόντρας» (www.eksegersi.gr), όπου θα τα δημοσιεύσουμε.
Η αστική τάξη ευγνωμονούσα
Νωρίτερα, πάντως, χθες το πρωί, στο περιστύλιο της Βουλής, αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος ρωτήθηκε αν η αστυνομία έχει έρθει σε κάποια είδους συνεννόηση με το ΠΑΜΕ. Εκείνος απάντησε ότι όσο λειτουργεί με αυτό τον τρόπο το ΠΑΜΕ, η αστυνομία… δεν χρειάζεται!
Εθνος (ηλεκτρονική έκδοση, 20.10.11)

Υπήρχε ένα όργανο με τον κ. Παπουτσή, ο οποίος είχε την κυρία ευθύνη, με τον κ. Καστανίδη και τον κ. Παπαϊωάννου, στο οποίο μετείχα και εγώ. Το ΠΑΜΕ εζήτησε και έφερε σε πέρας μέχρι μίαν ορισμένη στιγμή με πολύ μεγάλη επιτυχία, να έχει την περιφρούρηση της συγκέντρωσης. Της δικιάς του. Και το έκανε με πολύ μεγάλη επιτυχία. Δε χρειαζόταν η Αστυνομία. Και γιατί έπρεπε να είναι η Αστυνομία να πάει να παρενοχλήσει το ΠΑΜΕ, για να υπάρξουν επεισόδια με ανθρώπους που δεν θέλαν να κάνουν επεισόδια;
Θ. Πάγκαλος, Mega, Ανατροπή, 24.10.11

Τον ρόλο της Αστυνομίας υποκατέστησαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, οι οποίοι συγκρούστηκαν με κουκουλοφόρους, όταν οι τελευταίοι επιχείρησαν να κινηθούν προς το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη.
Τα Νέα, 21.10.11

Οι βουλευτές ανάβανε λαμπάδες στο μπόι σας και λέγανε καλά που είναι το ΠΑΜΕ έξω δε φοβόμαστε. Αν είναι η Αστυνομία έξω, φοβόμαστε. Το έλεγαν οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου.
Ν. Χατζηνικολάου, Alter, κεντρικό δελτίο, 20.10.11

Το ΚΚΕ συνέβαλε στη διαχείριση και τη διατήρηση της τάξης.
Ευ. Βενιζέλος στο υπουργικό συμβούλιο, Ριζοσπάστης, 21.10.11

Σήμερα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας με εντυπωσίασε. Πρώτον διότι, συμπεριφέρθηκε απολύτως καθεστωτικά προστατεύοντας το κοινοβούλιο από τους κουκουλοφόρους. Όλοι μες τη βουλή λέγαμε: ευτυχώς που υπάρχει το ΠΑ.ΜΕ. γύρω γύρω και δεν ζήσαμε τα χθεσινά»
Αδωνις Γεωργιάδης, Alter, κεντρικό δελτίο, 20.10.11

Ηταν το ΠΑΜΕ εκεί και μπράβο και προς τιμήν του προστατέψαν αντικειμενικά τη διαδήλωση στη Βουλή, που εκπροσωπεί τη δημοκρατία σ’ αυτό τον τόπο.
Ι. Πρετεντέρης, Mega, κεντρικό δελτίο, 20.10.11

Αυτή είναι μια μικρή σταχυολόγηση απ’ όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν από παράγοντες και κέντρα του αστικού συστήματος εξουσίας το διήμερο 20-21 Οκτώβρη. Πανικόβλητος ο Περισσός από το ξεμπρόστιασμα στους οπαδούς του, επινόησε τη θεωρία της… προβοκάτσιας. Οτι –άκουσον, άκουσον!– συνωμότησε το αστικό σύμπαν για να εκθέσει το κόμμα και να το παρουσιάσει σαν πολιτική δύναμη του συστήματος! Για να το χάψει κανείς αυτό πρέπει να είναι η πολιτικά ηλίθιος ή «στημένος». Εμείς απλά το σημειώνουμε, θεωρώντας πως κάθε προσπάθεια αντιλόγου επί του οφθαλμοφανούς θα υποτιμούσε τη νοημοσύνη των αναγνωστών μας.
Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011
http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=14392&pos=4&cat_id=48

20 Οκτώβρη: ένα βήμα πίσω

Οι συγκρούσεις που έλαβαν χώρα στην απεργιακή συγκέντρωση στην πλ. Συντάγματος στις 20 Οκτώβρη, ανάμεσα στην περιφρούρηση του ΚΚΕ και ένα ετερόκλητο κομμάτι κόσμου, αποτελούν ένα τεράστιο πισωγύρισμα για τις λαϊκές κινητοποιήσεις που διεξάγονται εδώ και δυο χρόνια περίπου ενάντια στις πολιτικές του μνημονίου και της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στην Ελλάδα. Όμως ακόμα μεγαλύτερο πισωγύρισμα από τα ίδια τα γεγονότα, είναι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι απόψεις και οι θέσεις που εκφράστηκαν σε σχέση με αυτά τόσο από τον Αναρχικό χώρο, όσο και από την Αριστερά, είτε από συλλογικότητες και οργανώσεις, είτε με προσωπικά κείμενα σε μπλοκ και ιστολόγια. Γιατί εάν τα ίδια τα γεγονότα εξελίσσονται σε ενεστώτα χρόνο, εν βρασμώ, με μια σειρά τυχαίους και αστάθμητους παράγοντες, οι οποίοι θα μπορούσαν να εξηγήσουν (όχι όμως να δικαιολογήσουν) την ένταση και την μορφή που πήρε αυτή η βίαιη σύγκρουση, η κατάθεση των απόψεων από τα συλλογικά ή προσωπικά υποκείμενα, οφείλει να ξεπερνάει το θυμικό, την μικροπολιτική σκοπιμότητα, την διαστρέβλωση των γεγονότων ώστε να έρθουν στα μέτρα του κάθε χώρου, και να μπορεί όχι απλά να καταγράψει τα γεγονότα ως έχουν, αλλά να βγάλει από αυτά πολιτικά συμπεράσματα, να αναλύσει την κατάσταση όπως διαμορφώνεται και να χαράξει πολιτικές κατευθύνσεις, πάντα με γνώμονα το ίδιο το λαϊκό κίνημα και όχι την αυτοεπιβεβαίωση του κάθε πολιτικού χώρου.

Το ΚΚΕ στις 20 Οκτώβρη, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια βρέθηκε σε κοινό χωροχρόνο με τους υπόλοιπους απεργούς- διαδηλωτές. Από πολύ νωρίς είχε καταλάβει σχεδόν όλη την πάνω πλευρά της πλ. Συντάγματος και μπροστά από την Βουλή, με μια συγκέντρωση αρκετά μακρότερη από τις πραγματικές δυνατότητες του ΚΚΕ, αλλά και με ενδιαφέρουσα σύνθεση: ένα πολύ μεγάλο μέρος της συγκέντρωσης του ΚΚΕ αποτελούνταν από άριστα συγκροτημένες και πλήρως εξοπλισμένες ομάδες περιφρούρησης οι οποίες είχαν παραταχθεί σε σχηματισμούς σε καίρια σημεία, με μέτωπο προς τους υπόλοιπους διαδηλωτές και όχι τις δυνάμεις καταστολής. Δεν ήταν μια συνηθισμένη συγκέντρωσή του και έχει τη σημασία της αυτή η επιλογή του. Αρκετοί από την Αριστερά βιάστηκαν να χαιρετήσουν το δειλό έστω βήμα του ΚΚΕ προς την ενότητα της Αριστεράς και του κινήματος. Όμως δεν κατάλαβαν ότι η συγκεκριμένη επιλογή έγινε για να αποσοβήσει τις πιέσεις που δέχεται το ΚΚΕ από την κομματική του βάση για την ως τώρα τακτική που ακολουθεί, απαντώντας ταυτόχρονα και στο αίτημα ενός ευρύτερου κόσμου, ενδεχομένως νέων ψηφοφόρων του ΚΚΕ, για ευρύτερη αντί-μνημονιακή ενότητα με τρόπο αυστηρά ελεγχόμενο και προσχηματικό. Το ΚΚΕ με τα γεγονότα στις 20-10 έδειξε τόσο στην κομματική του βάση, όσο και στις ευρύτερες πολιτικές του επιρροές, ότι η γραμμή που έχει ήταν και είναι όχι απλά σωστή, αλλά και η μόνη ενδεδειγμένη. Η κομματική βάση ένιωσε ότι το κόμμα, σαν η μονή συνεπής ταξική δύναμη δέχεται επίθεση από τους “παρακρατικούς” μηχανισμούς και όταν το κόμμα δέχεται επίθεση δεν είναι ώρα για αμφισβήτηση της γραμμής, ταλαντεύσεις και πολιτική ‘γκρίνια” , αντίθετα είναι ώρα για συσπείρωση και ‘μπετονάρισμά”. Αυτός ήταν κατά ην άποψη μου ο βασικός λόγος της συγκεκριμένης επιλογής του ΚΚΕ, χωρίς όμως να είναι και ο μοναδικός. Ταυτόχρονα, η βασική του εκδοχή του ΚΚΕ για την ταξική πάλη περνάει μέσα από την πολιτική, οργανωτική και εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ και όχι από τα αποτελέσματα των ταξικών αγώνων. Κάθε μορφή αγώνα και πάλης που αναπτύσσεται έξω από την ομπρέλα του κόμματος είναι όχι απλά τυχοδιωκτική αλλά και επικίνδυνη για αυτό που το ΚΚΕ φαντάζεται ως ταξική πάλη. Το ΚΚΕ όχι απλώς διαφωνεί, αλλά θεωρεί και άκρως επικίνδυνη μια αυθόρμητη κίνηση αμφισβήτησης από τη μεριά του κόσμου, σε βαθμό μάλιστα που μπορεί να αποσταθεροποιήσει το πολιτικό σύστημα. Η μόνη αμφισβήτηση που έχει νόημα για το ΚΚΕ είναι η αλλαγή των συσχετισμών υπέρ του. Οποιαδήποτε άλλη απλώς αποπροσανατολίζει το λαό. Αυτή ακριβώς την γραμμή ήθελε να δικαιώσει το ΚΚΕ με την στάση του και δεν επρόκειτο για αλλαγή γραμμής προς μια αριστερή ενότητα όπως αυταπατώνται πολλοί Αριστεροί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες γκρούπες. Και είναι τεράστιο λάθος για αυτόν τον μάχιμο κόσμο να αναδιπλώνεται συντηρητικά- με την κρυφή ελπίδα να βρει διαύλους συνεργασίας με το ΚΚΕ- να μην του επιμερίζουν τις τεράστιες ευθύνες που του αναλογούν και να κάνουν γαργάρα ότι και αυτοί βρεθήκανε μπροστά στο «απαγορευτικό» που είχε επιβάλει το ΚΚΕ στην πλατεία. Είναι κρίμα, ακόμα και χώροι όπως η Εποχή και η ΑΚΟΑ, που στα πολυτεχνεία του 1996 και του 1997 είχαν σηκώσει μέτωπο απέναντι στην πολιτική του ΚΚΕ να εμφανίζεται ως αυτόκλητος προστάτης και ουσιαστικός πολιορκητής του ασύλου, και ενάντια στην προσπάθεια να παρουσιαστεί ο Α/Α χώρος ως απολιτικό συνωθύλευμα, να αναπαράγουν σήμερα ορολογίες όπως οι γνωστοί άγνωστοι.

Και πραγματικά εκ του αποτελέσματος τα κατάφερε μια χαρά, έχοντας ένα ακόμα πολιτικό κέρδος (το οποίο το μοιράζεται εξίσου ευχάριστα με το κράτος) σε βαθμό μάλιστα που δεν το φανταζότανε: την πολιτική (αλλά και κοινωνική) απομόνωση στην οποία κινδυνεύει για ακόμα μια φορά να βρεθεί ο Α/Α χώρος. Το μόνο που δεν υπολόγισε σωστά το ΚΚΕ ήταν η ένταση της σύγκρουσης. Προφανώς είχε υπολογίσει ότι με μερικές ροπαλιές θα ξεμπέρδευε όπως έκανε άλλωστε σε τόσες επετείους του Πολυτεχνείου κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90. Όμως εδώ έπεσε πραγματικά έξω, αν κάτι λοιπόν έχασε σ’ αυτή την ιστορία είναι το γόητρο των “αήττητων ΚΝΑΤ”, μικρό το κόστος μπροστά στα υπόλοιπα πολιτικά οφέλη.

Η στάση των ομάδων περιφρούρησης του ΚΚΕ ήταν απαράδεκτα προκλητική πολλή ώρα πριν ξεκινήσουν οι συγκρούσεις, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που εξόργισε πολύ κόσμο, ο οποίος αισθανότανε ότι το ΚΚΕ δεν συμμετέχει στην συγκέντρωση ως ένα κομμάτι της αλλά ως ένας εξωτερικός παράγοντας, αποκομμένος και διαχωρισμένος πλήρως από τον υπόλοιπο κόσμο. Αν τα πράγματα είχαν πάρει άλλη τροπή, η επόμενη μέρα, ακριβώς επειδή αυτά διαδραματίζονταν μπροστά σε νοήμονες ανθρώπους, άνεργους, μελλοντικούς απολυμένους, απεργούς, θα έβρισκε το κόμμα βαθιά ηττημένο πολιτικά και τα μέλη-κνατ με την πλάτη στον τοίχο σε οποιαδήποτε απόπειρα ταξικής ρητορείας με αποτέλεσμα τον απεγκλωβισμό ενός μεγάλου κομματιού του κόσμου από την ελεγχόμενη, νομιμόφρονα και ουσιαστικά ακίνδυνη για την εξουσία αντιπαράθεση που προωθεί ο Περισσός. Αντίθετα λοιπόν, μέσα σε μια τέτοια κατάσταση που η στάση των κρανοφόρων του ΚΚΕ ανέβαζε συνεχώς την ένταση και έχοντας απέναντι τους ένα τελείως ετερόκλητο πλήθος, έγινε ακριβώς αυτό που πάση θυσία θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Μια γενικευμένη σύρραξη με ένταση και μέσα (πέτρες, μολότοφ) κατά πολύ αναβαθμισμένα για μια σύγκρουση ανάμεσα σε μπλοκ διαδηλωτών, με μια διασπορά της σύρραξης σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της πλατείας και την διακινδύνευση χιλιάδων διαδηλωτών που δεν έπαιρναν μέρος σε αυτή. Πρόκειται για χιλιάδες διαδηλωτές, που όπως έχει φανεί και από άλλες συγκεντρώσεις, είναι σε θέση να διακινδυνεύουν απέναντι στις δυνάμεις καταστολής, έχοντας ως στόχο την ανατροπή της συγκεκριμένης πολιτικής και ίσως της κυβέρνησης, άλλα δεν έχουν καμία όρεξη να γίνουν ο σάκος του μποξ για το ποιος θα κατέχει την πλατεία. Η αίσθηση του να μην ξέρεις από πού θα σου έρθει, της ματαιότητας, της απαισιοδοξίας, του φόβου και της ανασφάλειας έγινε κυρίαρχη σε πάρα πολλούς ανθρώπους που βρέθηκαν στην συγκέντρωση, απλά για να υπερασπιστούν τις ίδιες της ζωές του απέναντι στην άγρια επίθεση που δέχονται. Θα ήταν τελείως διαφορετικά εάν είχαμε απλά την αντιπαράθεση δυο περιφρουρημένων μπλοκ για την διάταξή τους στο χώρο της συγκέντρωσης (ακόμα και με αυτό εγώ θα διαφωνούσα σε αυτή την περίπτωση) και όχι αυτή την γενικευμένη σύρραξη με όρους σχεδόν “ολοκληρωτικού πολέμου” ανάμεσα σε κόσμο, που στην πραγματικότητα κινδύνεψε πολύ πιο πολύ από τους ίδιους τους συγκρουόμενους. Υπήρξαν δεκάδες τραυματίες από αυτόν τον κόσμο που ένιωσε να κινδυνεύει όχι από τις μονάδες καταστολής, αλλά από κάποιους άλλους που τους θεωρούσε συνδιαδηλωτές του και είμαστε τυχεροί που δεν θρηνήσαμε και άλλους νεκρούς από τις πέτρες που έφευγαν βροχή πάνω από τα κεφάλια του κόσμου και από τις μολότοφ που έπεσαν πάνω στα μέλη της περιφρούρησης του ΚΚΕ. Και για αυτή την εξέλιξη οι ευθύνες του κομματιού που επέλεξε την σύγκρουση με το ΚΚΕ είναι, τουλάχιστον, το ίδιο μεγάλες με αυτές του ΚΚΕ. Δεν είναι δυνατόν να πετάγονται μολότοφ και πέτρες ανάμεσα σε τόσες χιλιάδες διαδηλωτές. Δεν είναι δυνατόν να καλλιεργείται μια κουλτούρα σύγκρουσης η οποία αντιλαμβάνεται τους υπόλοιπους διαδηλωτές ως πεδίο της μάχης, που δεν μπορεί να διακρίνει για ποιο λόγο δεν κάνεις με τίποτα την επιλογή να πετάς μολότοφ και πέτρες ανάμεσα σε κόσμο. Και εάν το ΚΚΕ «έκανε την δουλειά του», ο Α/Α χώρος έχει πολύ δρόμο ακόμα για να φτάσει σε αυτό που ο Μαλατέστα όριζε σαν συνάφεια μέσων και σκοπών, και που δίνει ή τουλάχιστο πρέπει να δίνει το ηθικό πλεονέκτημα σε όσους αγωνίζονται για την κοινωνική απελευθέρωση.

Όμως το λάθος δεν σταματάει εδώ. Δεν έχουμε μόνο την πολιτική κάλυψη και ταύτιση (που σε κάποιες περιπτώσεις παίρνει την μορφή της πολιτικής ανάληψης ευθύνης) με γεγονότα τα οποία, δεν ήταν αποτέλεσμα πολιτικής απόφασης ή οργανωμένης δράσης κάποιων πολιτικών συλλογικοτήτων, αλλά ενός ετερόκλητου πλήθους, αλλά ότι στην κόντρα με το ΚΚΕ, ο Α/Α χώρος βρήκε τον ενοποιητικό του ιστό, που κατάφερε να άρει τις διαφορές και τα βαθιά πολιτικά (ή και απολίτικα) χάσματα που δεν είχαν καταφέρει να γεφυρώσουν πολιτικές διαδικασίες χρόνων και οι έντονοι κοινωνικοί αγώνες της περιόδου. Αυτή η ομοθυμία που διαπερνάει τον χώρο από την ΑΚ μέχρι τους πιο συγκρουσιακούς χαοτικούς, δεν είναι δείγμα πολιτικής συγκρότησης, αλλά αντίθετα δείγμα αποπολιτικοποίησης, αποπροσανατολισμού, ετεροκαθορισμού και βαθύτατου ιδεολογικού ναρκισσισμού. Μπορεί να πάρει μάλιστα επικίνδυνα μονοπάτια, εάν αυτή η ιστορία δεν σταματήσει εδώ και τώρα. Οι επιθέσεις (είτε με μολότοφ είτε με βανδαλισμούς και σπρέι) στα τοπικά γραφεία του ΚΚΕ καθώς και η ενασχόληση με την συνέχεια αυτής της κόντρας με κείμενα και τα λοιπά, δεν έχουν τίποτα να μας προσφέρουν εκτός από το να δώσουν χαρά στους φασίστες (αυτούς της Χρυσής Αυγής και των Αυτόνομων Εθνικιστών κλπ), να μας προσθέσουν ένα ακόμα βραχνά στην πολιτικοκοινωνική δουλειά στις γειτονιές και έναν ακόμα λόγο περιφρούρησης σε στέκια και καταλήψεις. Άραγε έχει σκεφτεί κανείς πόσο εύκολο είναι να χτυπάνε οι φασίστες γραφεία του ΚΚΕ και να το αποδίδουν στο χώρο και πόσο αυτό μπορεί να είναι βούτυρο στο ψωμί του ΚΚΕ όταν μιλάει για αναρχοφασίστες;

Προσοχή και σύνεση λοιπόν σύντροφοι για τα χειρότερα είναι μπροστά μας.

k.svolis

Μεγάλα προβλήματα από την προσεχή Δευτέρα αναμένεται να προκαλέσει στους μαθητές σε όλη την Κρήτη η διακοπή των δρομολογίων από τα ΚΤΕΛ Ανατολικής και Δυτικής Κρήτης επειδή το ελεγκτικό συνέδριο καθυστερεί την υπογραφή της σχετικής σύμβασης και η ALPHA τράπεζα αρνείται να προκαταβάλει στο ΚΤΕΛ μέρος των χρημάτων αν δεν έχει στα χέρια της τη σύμβαση υπογεγραμμένη.

http://irakliotikosteki.blogspot.com/2011/10/blog-post_7276.html

Ανοιχτή λαϊκή συνέλευση θα πραγματοποιειθεί τηνΤετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011 στις 19.00 στον κινηματογράφο “Δρήρος” .

«Από χθές 19 του Οκτώβρη, η Διοίκηση του Νοσοκομείου Ρεθύμνου βρίσκεται υπό κατάληψη με χαρακτήρα αυτοδιοίκησης, από την Ένωση γιατρών ΕΣΥ και τον Σύλλογο Εργαζομένων. Η κατάληψη κρίθηκε αναγκαία παρέμβαση προάσπισης του δημόσιου αγαθού της υγείας, ως δωρεάν αγαθό και ισότιμο πρός όλους. Κρίθηκε αναγκαία, λόγω της εκτίμησης ότι η πολιτική αυτής της κυβέρνησης ακυρώνει κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, δεν εκπροσωπεί την πολιτική βούληση του λαού και δεν υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες. Αντίθετα υπερασπίζεται με τα οικονομικά μέτρα που επιβάλλει, την διάσωση του τραπεζικού κεφαλαίου και την κυριαρχία του κέρδους. Τα νοσοκομεία υπολειτουργούν και κλείνουν τμήματα λόγω της επιχειρηματικής λογικής, της εγκληματικής υποχρηματοδότησης των δημόσιων δομών της υγείας και της τραγικής έλλειψης προσωπικού. Να ανατραπεί τώρα αυτή η πολιτική. Κανένας εργαζόμενος σε εφεδρεία. Όλοι στο δρόμο μέχρι να φύγουν.»
Επιτροπή κατάληψης – αυτοδιοίκησης Νοσοκομείου Ρεθύμνου
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1347071

Όταν διαδηλωτές από την κατάληψη της Νομαρχίας πορεύονταν έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και του υφυπουργού Όθωνα, οι συγκεντρωμένοι κνίτες, απέναντι στο Δημαρχείο, προέταξαν τα παλούκια τους. Από τα μεγάφωνα άρχισαν να διαβάζουν κείμενα που καταφέρονταν ενάντια σε όποιον δεν ανήκει στο κόμμα. Ο κόσμος απάντησε ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ. Ντροπή στο κόμμα του συστήματος.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1344017

Μετά από μαζικότατη συνέλευση οι εργαζόμενοι στην αντιπεριφέρεια (πρώην νομαρχία) Ρεθύμνου αποφάσισαν να προχωρήσουν σε κατάληψη. Ακολουθεί το ψήφισμα

Image scaled down

Normal 0

Οι υπάλληλοι της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου

Αποφασίσαμε ομόφωνα στη γενική συνέλευση της Παρασκευής 14 -11-2011 να προχωρήσουμε σε κατάληψη του κτιρίου της αντιπεριφέρειας την Τρίτη 18 Οκτωβρίου, συντονίζοντας τη δράση μας με τους εργαζόμενους στις περιφέρειες όλης της χώρας.

Δεν μπορούμε να οραματιστούμε το μέλλον των παιδιών μας χωρίς δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία, χωρίς εξασφάλιση εργασίας σε κάθε πολίτη, χωρίς δημόσια διοίκηση που να διασφαλίζει κάθε κοινωνικό αγαθό από κάθε είδους εκμετάλλευση, χωρίς αξιοπρέπεια στους μισθούς και στις συντάξεις, χωρίς σεβασμό στο περιβάλλον, χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη.

Τα μέτρα που παίρνονται για μας χωρίς εμάς, δεν έχουν καμία λογική γιατί οδηγούν στη διάλυση και όχι στην ανάπτυξη της χώρας, εξαθλιώνουν και δεν αναβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής μας και την ποιότητα παροχής υπηρεσιών, δεν σέβονται τις στοιχειώδες ανάγκες μας.

Οδηγούμαστε σε εργασιακές σχέσεις τριτοκοσμικών χωρών, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, κοινωνική εξαθλίωση, σύγχρονη δουλεία και εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.

Μοναδική μας ελπίδα στη σημερινή κατάσταση είναι η συλλογική μας δράση, να αφήσουμε τον καναπέ μας και να αποφασίσουμε εμείς για τη ζωή μας.

Καλούμε όλους τους πολίτες της πόλης μας την Τρίτη 18-10-11 στο κτίριο της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου να αγωνιστούμε ενωμένοι για τα δικαιώματα μας.

Η Γενική Συνέλευση

των υπαλλήλων της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1342939