→ Ιούλιος 2012 :: Μηνιαίο ανοικτό άρθρο αναγνωστών

Το παρόν κείμενο αποτελεί ενημέρωση σχετικά με τα γεγονότα των τελευταίων δυο μηνών στο Ηράκλειο Κρήτης στα πλάισια του ακύρηχτου πολέμου ανάμεσα στους ναζιστές και τις αντιφασιστικές ομάδες.

Να τσακίσουμε τους φασίστες.

Κανένας χώρος σε καμιά γειτονιά για τους ναζί.

Αρχές Ιουνίου – Επίθεση σε άτομο με τατουάζ ‘‘στόχο’’ στην περιοχή των Καμινίων.

7 Ιουνίου – Επίθεση σε άτομο που φορούσε μπλούζα με την νεκροκεφαλή των SS και έπινε καφέ στο κέντρο του Ηρακλείου. Το συγκεκριμένο γεγονός αναπαράχθηκε από τα ΜΜΕ σαν ‘‘ παρεξήγηση’’ αφού ο συγκεκριμένος δήλωσε ότι δεν ανήκει στην Χ.Α. Πάντως το να φοράει καποιός ναζιστικά σύμβολα από μόνο του τον καθιστά αρκετά προκλητικό , είτε πρόκεται για χρυσαυγίτη, είτε για αυτόνομο εθνικιστή, είτε για οποιαδήποτε άλλη μορφή ναζιστικού αποβράσματος.

16 και 18 Ιουνίου – Διπλός εμπρησμός σπιτιών μεταναστών από χρυσαυγίτες, στις περιοχές Αγ. Τριάδα και Θέρισσο. Και στις δύο εντελώς πανομοιότυπες επιθέσεις άτομα που επέβαιναν σε μηχανάκια εκτόξευσαν καπνογόνα στο εσωτερικό των σπιτιών εκ των οποίων το ένα υπέστη σοβαρές ζημιές. Οι μπάτσοι δεν ασχολήθηκαν με τα δύο περιστατικά.

22 Ιουνίου – Επίθεση σε άτομο που είχε ταυτοποιηθεί σαν επικεφαλής ομάδας πιτσιρικάδων που χτυπούσε μετανάστες στην περιοχή Γιόφυρο. Ο συγκεκριμένος εν τέλει αποδείχτηκε χρυσαυγίτης και γιος υποψήφιας με την Χ.Α. Τα τοπικά ΜΜΕ εμφάνισαν μαχαίρωμα που προφανώς δεν συνέβη ποτέ και το συγκεκριμένο ανθρωπάριο μετά έβγαινε στα κανάλια και έλεγε ότι ‘‘μαχαιρώθηκε’’ για τις ιδέες του. Μετά την επίθεση ακολούθησε σύλληψη συντρόφου με κατασκευασμένες κατηγορίες που προέκυψε από συνεργασία μπάτσων- ΜΜΕ και Χ.Α

28 Ιουνίου – Επίθεση σε τουρίστα στην παραλιακή που έφερε τατουάζ με ναζιστικά σύμβολά.

Αρχές Ιουλίου – Εκκένωση σπιτιού στην οδό Κονδυλάκη από χρυσαυγίτες. Στο σπίτι διέμενε 60χρονη μετανάστρια την οποία οι ναζί ξυλοκόπησαν και πέταξαν τα πράγματα τις στο δρόμο.Η μετανάστρια μένει 20 χρόνια στην Ελλάδα και θα έφευγε από το σπίτι έτσι κι αλλιώς. Την επίθεση οργάνωσε ο χρυσαυγίτης γιός του ιδιοκτήτη. Οι μπάτσοι που έφτασαν λίγο μετά στην περιοχή δεν ασχολήθηκαν με τους χρυσαυγίτες που βρίσκονταν ακόμα εκεί.

19 Ιουλίου – Επίθεση σε φασίστα δάσκαλο πολεμικών τεχνών που έχει στοχοποιηθεί για επιθέσεις σε μετανάστες και σύντροφο καθώς και για στρατολόγηση εντός και εκτός γυμναστηρίου.

21 Ιουλίου – Επίθεση και εκδίωξη χρυσαυγίτη από πάρτυ ηλεκτρονικής μουσικής στο χώρο του ΤΕΙ.

Τέλος Ιουλίου– Ανεπιτυχής προσπάθεια της Χ.Α να ανοίξει γραφεία στο κέντρο του Ηρακλείου. Μετά από παρέμβαση της συνέλευσης γειτονιάς στο μαγαζί του ιδιοκτήτη του διαμερίσματος όπου του έγιναν γνωστές οι συνέπειες της πράξης του, η συμφωνία ακυρώθηκε.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1414782

Οι απεργοί της Ανακύκλωσης νίκησαν!
Η διοίκηση υποχώρησε και απέσυρε τις μειώσεις της τάξης του 22%
Ενημερώθηκε: 25.07.2012 // 14:45
Οι απεργοί της Ανακύκλωσης νίκησαν!

118 ημέρες “κράτησε” η απεργία στην Ανακύκλωση ΕΠΑΝΑ ΑΕ κι αν χρειαζόταν … θα “κρατούσε” κι άλλο, καθώς στο πλευρό των απεργών στάθηκαν φορείς, ενώσεις αλλά και μεμονωμένοι πολίτες, αποδεικνύοντας ότι με “όπλο” την αλληλεγγύη, οι εργαζόμενοι μπορούν να νικήσουν!

Οι εργαζόμενοι στην Ανακύκλωση επιστρέφουν στα πόστα τους αφού η διοίκηση υποχώρησε και δέχτηκε να αποσύρει τις προτεινόμενες μειώσεις της τάξης του 22%.

Στην ανακοίνωσή τους οι απεργοί ευχαριστούν όλους εκείνους, που στάθηκαν στο πλευρό τους, ενώ καταγγέλλουν απεργοσπαστικούς μηχανισμούς. Μάλιστα τα βέλη τους στρέφονται και εναντίον του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, καταγγέλλοντάς το για υπονόμευση του αγώνα.

“Στο πλάι μας ήταν πάντα και θα είναι το σωματείο μας, η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου και το ΠΑΜΕ. Δεκάδες σωματεία και φορείς από όλη την Ελλάδα, μεμονωμένοι εργαζόμενοι έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα μας, είτε με φυσική τους παρουσία, είτε με ψηφίσματα συμπαράστασης είτε με οικονομική βοήθεια στον αγώνα μας.

Όμως εκείνο που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι η ανιδιοτελής αλληλεγγύη που δηχθήκαμε από δεκάδες σωματεία, λαϊκές επιτροπές, μεμονωμένους εργαζόμενους : χωρίς αυτήν (χρήματα, τρόφιμα κλπ) είναι αμφίβολο αν θα μπορούσαμε να φτάσουμε ως εδώ!” – αναφέρεται στην ανακοίνωση των απεργών, που υπογραμμίζουν ότι το μεγαλύτερο όπλο στον αγώνα τους ήταν η αλληλεγγύη.
http://cretalive.gr/

Παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο των προτάσεων του Μπακούνιν που υποβλήθηκαν και ψηφίστηκαν ομόφωνα στο συνέδριο της αναρχικής Λίγκας «Για την Δημοκρατία και την Ειρήνη», που έγινε το 1867 στην Ελβετία. Όχι για κανένα άλλο λόγο παρά μόνο για ανάγνωση του εύρους των αναρχικών ιδεών αφού οι αναρχικοί ήταν από τους πρώτους που μίλησαν για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης των λαών. Υποστήριζε ότι οποιοσδήποτε πόλεμος μεταξύ τους θα είναι εμφύλιος και αδελφοκτόνος. Οι αναρχικοί ήτα μεταξύ των πρώτων που έθεσαν και πάλεψαν για την συμφιλίωση των λαών και την ένωση τους σε μια συνομοσπονδία.

«… Σύμφωνα με το ομόφωνο αίσθημα του συνεδρίου της Γενεύης, οφείλουμε να διακηρύξουμε:

1) Ότι για να κάνουμε να θριαμβεύσει η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η ειρήνη στις διεθνείς σχέσεις της Ευρώπης, για να κάνουμε αδύνατο τον εμφύλιο πόλεμο μετα­ξύ των διαφορετικών λαών που συνθέτουν την Ευρωπαϊκή οικογένεια, δεν υπάρχει παρά ένας μόνο τρόπος: να συγκρο­τήσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευ­ρώπης.

2) Ότι οι Πολιτείες της Ευρώπης δεν μπορούν να σχηματισθούν με τα Κράτη όπως είναι συγκροτημένα σή­μερα, αν ληφθεί υπόψη η τερατώδης ανισότητα που υπάρ­χει μεταξύ των αντίστοιχων δυνάμεων τους.

3) Ότι το παράδειγμα της μακαρίτισσας Γερμανι­κής Συνομοσπονδίας έχει υποδείξει προκαταβολικά πως μία Συνομοσπονδία μοναρχιών αποτελεί μία κοροϊδία: ότι είναι ανί-κανη να εγγυηθεί είτε την ειρήνη είτε την ελευθερία των λαών.

4) Ότι κανένα συγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό κρά­τος ακόμη και στρατιωτικό, έστω κι αν αποκαλείται ρεπου-μπλικανικό, δε θα μπορέσει να μπει σοβαρά και ειλικρινά σε μια Διεθνή Συνομοσπονδία. Απ΄ την συγκρότησή του, που θ’ αποτελεί πάντοτε μια ανοιχτή ή καλυμμένη άρνηση της ελευθερίας στο εσωτερικό, θα΄ναι αναγκαστικά μια δια­κήρυξη συνεχούς πολέμου· μια απειλή ενάντια στην ύπαρξη των γειτονικών χωρών. Θεμελιωμένο βασικά πάνω σε μια έσχατη πράξη βίας, την κατάκτηση, ή εκείνο που στην ιδιωτική ζωή αποκαλείται κλοπή με διάρρηξη – πράξη που ευλογείται από την εκκλησία κάποιας θρησκείας, καθα­γιασμένη από το χρόνο ακόμη και μετασχηματισμένη σε ιστορικό δικαίωμα – και στηριζόμενο σ’ αυτό το θείο καθαγιασμό μιας θριαμβεύτριας βίας ή σαν σ’ ένα αποκλειστι­κό και υπέρτατο δικαίωμα, κάθε συγκεντρωτικό κράτος τίθεται και μόνο μ’ αυτό σαν απόλυτη άρνηση του δικαιώ­ματος όλων των άλλων κρατών, μην αναγνωρίζοντάς τα ποτέ, στις συμφωνίες που συνάπτει μ’ αυτά, παρά μόνο από ένα πολιτικό συμφέρον και από αδυναμία.

5) Ότι όλα τα μέλη της Λίγκας οφείλουν κατά συνέ­πεια να τείνουν μ’ όλες τις προσπάθειες τους να επανασυγκροτήσουν τις αντίστοιχες πατρίδες τους, για να αντικατα­στήσουν την αρχαία οργάνωση, την θεμελιωμένη, από πά­νω προς τα κάτω, πάνω στη βία και την αρχή της εξου­σίας, με μια νέα οργάνωση που να μην έχει άλλη βάση από τα συμφέροντα, τις ανάγκες και τις φυσικές έλξεις των λαών, ούτε άλλη αρχή από την ελεύθερη ομοσπονδιοποίηση των ατόμων μέσα στις κοινότητες, των κοινοτή­των μέσα στις επαρχίες των επαρχιών μέσα στα έθνη και τελικά αυτών μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης αρ­χικά και αργότερα όλου του κόσμου.

6) Κατά συνέπεια, απόλυτη εγκατάλειψη κάθε λεγό­μενου ιστορικού δικαιώματος των Κρατών όλα τα ζητή­ματα τα σχετικά με τα φυσικά, πολιτικά, στρατιωτικά, ε­μπορικά σύνορα, πρέπει να θεωρηθούν στο εξής ότι ανήκουν στην αρχαία ιστορία και να απορριφθούν με αποφασιστι­κότητα από τα μέλη της Λίγκας.

7) Αναγνώριση του απόλυτου δικαιώματος κάθε έ­θνους, μεγάλου ή μικρού, κάθε λαού, αδύναμου ή ισχυρού, κάθε επαρχίας, κάθε κοινότητας σε μια πλήρη αυτονομία, προϋπο-τιθέμενου ότι η εσωτερική τους συγκρότηση δεν θ’ αποτελεί απειλή και κίνδυνο για την αυτονομία και την ε­λευθερία των γειτονικών χωρών.

8) Από το γεγονός ότι μια χώρα αποτελεί μέρος ενός κράτους, έστω κι αν έχει προσχωρήσει ελεύθερα δεν α­κολουθεί καθόλου γι’ αυτή η υποχρέωση να μένει προσ­δεμένη για πάντα. Καμιά διαρκής υποχρέωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από την ανθρώπινη δικαιοσύνη, την μόνη που μπορεί να μας επιβάλλεται, και δεν θ’ αναγνω­ρίσουμε ποτέ άλλα δικαιώματα, ούτε άλλα καθήκοντα από εκείνα που θεμελιώνονται πάνω στην ελευθερία. Το δικαίω­μα της ελεύ-θερης Ένωσης και της εξίσου ελεύθερης αποχώ­ρησης είναι το πρώτο, το πιο σπουδαίο από όλα τα πολιτικά δικαιώματα, εκείνο χωρίς το οποίο η συνομοσπονδία δεν θα ήταν παρά ένας συγκαλυμμένος συγκεντρωτισμός.

9) Από όσα έχουν προηγηθεί προκύπτει ότι η Λίγκα πρέπει να απορρίψει ειλικρινά κάθε συμμαχία αυτού ή ε­κείνου του εθνικού τμήματος της ευρωπαϊκής δημοκρατίας με τα μοναρχικά κράτη, ακόμη κι όταν αυτή η συμμαχία θα΄χε για στόχο την επανακατάκτηση της ανεξαρτησίας ή της ελευθερίας μιας καταπιεζόμενης χώρας, μια τέτοια συμμαχία δε θα μπορούσε να οδηγήσει παρά σε αυταπά­τες και θα΄ταν ταυτόχρονα μια προδοσία εναντία στην ε­πανάσταση.

10) Αντίθετα η Λίγκα, επειδή είναι η Λίγκα της ειρήνης και επειδή έχει πειστεί ότι η ειρήνη δε θα μπορέ­σει να κατακτηθεί και να θεμελιωθεί παρά μόνο πάνω στην πιο στενή και πλήρη αλληλεγγύη των λαών μέσα στην δι­καιοσύνη και την ελευθερία, πρέπει να διακηρύξει έντονα τις συμπάθειες της για κάθε εθνική εξέγερση ενάντια στην καταπίεση, είτε ξένη είτε αυτόχθονα, δοσμένου ότι μια τέ­τοια εξέγερση γίνεται στο όνομα των άρχων μας και για το συμφέρον των λαϊκών μαζών, αλλά όχι με την φιλόδο­ξη πρόθεση να ιδρυθεί ένα ισχυρό κράτος.

11) Η Λίγκα πρέπει να κηρύξει ανοιχτά τον πόλε­μο ενάντια σε ότι αποκαλείται δόξα, μεγαλείο και Ισχύς των Κρατών. Σε όλα αυτά τα ψεύτικα και κακοποιά είδω­λα για τα οποία κατακρεουργούνται εκατομμύρια ανθρώ­πινα θύματα, αντι-παραθέτουμε την δόξα της ανθρώπινης ευφυΐας που εκδηλώνεται στην επιστήμη και σε μια παγ­κόσμια ευημερία θεμελιωμένη πάνω στην εργασία, την δι­καιοσύνη και την ελευθερία.

12) Η Λίγκα θ’ αναγνωρίσει την ε θ ν ι κ ό τ η τ α σαν ένα φυσικό γεγονός. Έχει αναμφισβήτητα δικαίω­μα σα μια ελεύθερη ύπαρξη και ανάπτυξη, αλλά όχι σαν αρχή, γιατί κάθε αρχή πρέπει να φέρει τον χαρακτήρα της παγκοσμιότητας και η εθνικότητα δεν είναι αντίθετα παρά ένα αποκλειστικό, διαχωρισμένο γεγονός. Η λεγόμε­νη αρχή της εθνικότητας, όπως την έχουν θέσει στις μέρες μας οι κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Πρωσίας, ακόμη και πολλοί Γερμανοί, Πολωνοί, Ιταλοί και Ούγγροι πατριώτες δεν είναι παρά ένα παράγωγο που αντιπαρατέθηκε από την αντίδραση στο πνεύμα της επανάστασης: έντονα αριστοκρατική στο βάθος της, σε βαθμό που να υποτιμά τις διαλέκτους των μη εγγράμματων πληθυσμών, αρνούμενη σιωπηρά την ελευ-θερία των επαρχιών και την πραγματική αυτονομία των κοινοτήτων, και υποστηριζόμενη σ’ όλες τις χώρες όχι από τις λαϊκές μάζες, των οποίων θυσιάζει συστηματικά τα πραγματικά συμφέροντα σ΄ ένα λεγόμενο κοινό καλό, το οποίο δεν είναι ποτέ παρά μόνο εκείνο των προνομιούχων τάξεων, αυτή η αρχή δεν εκφράζει τίποτα άλλο εκτός από τα υποτιθέμενα ιστορικά δικαιώματα και τη φιλοδοξία των Κρατών. Το δικαίωμα της εθνικότητας δεν μπορεί λοιπόν ποτέ να θεωρηθεί από τη Λίγκα παρά σαν ένα από τα φυσι­κά επακόλουθα της υπέρτατης αρχής της ελευθερίας, παύ­οντας να΄ ναι ένα δικαίωμα από τη στιγμή που τίθεται είτε ενάντια στην ελευθερία είτε ακόμη και πέρα από την ε­λευθερία.

13) Η ενότητα είναι ο στόχος, προς τον οποίο τεί­νει ακατάσχετα η ανθρωπότητα. Αλλά γίνεται μοιραία κα­ταστροφική για την ευφυΐα, την αξιοπρέπεια, την ευημε­ρία των ατόμων και των λαών, κάθε φορά που διαμορφώ­νεται πέραν της ελευθερίας, είτε με την βία, είτε υπό την εξουσία μιας κάποιας θεολογικής, μεταφυσικής, πολιτικής ή ακόμα και οικονομικής ιδέας. Ο πατριωτισμός που τεί­νει στην ενότητα πέρα από την ελευθερία, είναι ένας κα­κός πατριωτισμός, πάντοτε ολέθριος για τα λαϊκά και πραγ­ματικά συμφέροντα της χώρας που προφασίζεται ότι εξυ­ψώνει και υπηρετεί, φίλος, συχνά χωρίς να το ξέρει, της αντίδρασης, εχθρός της επανάστασης, δηλαδή της χειρα­φέτησης, των εθνών και των ανθρώπων. Η Λίγκα δεν μπο­ρεί ν΄ αναγνωρίσει παρά μια μόνο ενότητα: εκείνη που θα εγκαθιδρυθεί ελεύθερα από την ομοσπονδιοποίηση αυτονόμων μερών μέσα στο σύνολο, έτσι ώστε αυτό, παύοντας να΄ ναι η άρνηση των ιδιαίτερων δικαιωμάτων και συμφερόντων, παύοντας να΄ ναι το κοιμητήριο όπου έρχεται βίαια για να θαφτεί κάθε τοπική ευημερία, θα γίνει αντίθετα η επιβε­βαίωση και η πηγή όλων αυτών των αυτονομιών και κά­θε τέτοιας ευημερίας. Η Λίγκα θα επιτεθεί επομένως σθε­ναρά ενάντια σε κάθε θρησκευτική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική οργάνωση που δεν θα΄χει δια-ποτιστεί από­λυτα απ΄ αυτή τη μεγάλη αρχή της ελευθερίας: χωρίς αυ­τή, δεν υπάρχει καθόλου ευφυΐα, καθόλου δικαιο-σύνη, κα­θόλου ευημερία, καθόλου ανθρωπιά….».

«…Χρησιμοποιώντας τον όρο ομοσπονδία, παρατηρεί ο Τζωρτζ Γούτκοκ στη βιογραφία του για τον Προυντόν, «ο Προυντόν δεν εννοεί μια παγκόσμια κυβέρνηση ή μία ομοσπονδία κρατών. Για αυτόν η αρχή της συνομοσπονδίας αρχίζει απ’ το πιο απλό επίπεδο της κοινωνίας. Τα διοικητικά όργανα είναι τοπικά και βρίσκονται όσο το δυνατό περισσότερο κάτω απ’ τον άμεσο έλεγχο του λαού. Πάνω άπ’ αυτό το πρωτογενές επίπεδο, η συνομοσπονδιακή οργάνωση γίνεται προοδευτικά περισσότερο ένα όργανο συντονισμού των περιφερειών, παρά ένα διοικητικό όργανο κι η Ευρώπη μία συνομοσπονδία των συνομοσπονδιών, στην οποία το συμφέρον της πιο μικρής επαρχίας θα έχει την ίδια έκφραση με το συμφέρον της πιο μεγάλης αφού όλες οι υποθέσεις θα ρυθμίζονται με αμοιβαία συμφωνία, συμβόλαιο και διαιτησία…».

http://eleftheriakos.gr/