→ Δεκέμβριος 2011 :: Μηνιαίο ανοικτό άρθρο αναγνωστών

10 χρόνια μετά την οικονομική κρίση της Αργεντινής οι εκπληκτικές ομοιότητες με την Ελλάδα

pic.twitter.com/YSP5WgA7

Αναλυτικά στο Αργεντινή 2001, Ελλάδα 2011. Η ιστορία επαναλαμβάνεται;

Από το ξέσπασμα της κρίσης χρέους στα τέλη του 2009, οι συγκρίσεις ανάμεσα στη δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα και στην οικονομική κρίση της Αργεντινής πριν 10 ακριβώς χρόνια, έχουν πολλαπλασιαστεί, με έμφαση περισσότερο στις εκπληκτικές ομοιότητες, παρά στις διαφορές.

Σύμφωνα μάλιστα με τη συνολική εκτίμηση της συστηματικής έρευνας του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής, σε σχέση με την παράλληλη πορεία των δύο κρατών μια δεκαετία πριν την εμφάνιση της κρίσης χρέους, αλλά και κατά την περίοδο διαχείριση της, ελάχιστες διαρθρωτικές οικονομικές και πολιτικές κινήσεις είναι εφικτό να γίνουν προκειμένου να αποφευχθεί η επανάληψη της ιστορικής χρεοκοπίας της Αργεντινής, αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα, όσον αφορά στην περίπτωση της Ελλάδας.

Μια δεκαετία μερικής νομισματικής ένωσης

Από τις αρχές του 2010, μεγάλη μερίδα ανεξάρτητων παρατηρητών τόνιζαν ότι η Ελλάδα βρισκόταν αντιμέτωπη με πρόβλημα οικονομικής φερεγγυότητας, παρά με πρόβλημα οικονομικής ρευστότητας, όπως και στην περίπτωση της Αργεντινής πριν μία δεκαετία.

Το 1991, με στόχο τη σταθεροποίηση του πληθωρισμού, η Αργεντινή επένδυσε στο αποτέλεσμα ενός ριζοσπαστικού πειράματος. Στην προσχώρηση σε μερική νομισματική ένωση με τις ΗΠΑ, ένα στάδιο πριν την πλήρη αντικατάσταση του εθνικού νομίσματος και της αργεντίνικης νομισματικής πολιτικής, από το δολάριο των ΗΠΑ και την πολιτική της αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας

Αρχικά, η νέα ρύθμιση λειτούργησε θετικά. Ο ρυθμός ανάπτυξης κινήθηκε ανοδικά κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών, με αποτέλεσμα την άμεση εισροή ξένων κεφαλαίων μέσω επενδύσεων κυρίως στον τραπεζικό τομέα.

Δέκα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 2001, η ελληνική οικονομία βίωσε μια παρόμοια εμπειρία, προσχωρώντας στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση, εγκατέλειψε τη νομισματική κυριαρχία και το νόμισμα της δραχμής, με σκοπό, μεταξύ άλλων, να ξεπεράσει χρόνια δημοσιονομικά προβλήματα και την αποκλιμάκωση του πληθωρισμού. Για μία περίοδο εννέα περίπου χρόνων, κατά τα φαινόμενα είχε επέλθει δημοσιονομική ισορροπία, ο πληθωρισμός είχε τεθεί υπό έλεγχο και η ανάπτυξη παρουσίαζε σημαντική άνοδο, τροφοδοτούμενη από συνεχείς εισροές φθηνών κεφαλαίων λόγω της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής ενοποίησης.

Για την Αργεντινή οι πρώτες αρνητικές τάσεις εμφανίσθηκαν και εξελίχθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90. Μια σειρά από εξωτερικά πολιτικοοικονομικά σοκ, όπως η μεξικανική κρίση το 1994, η υψηλή ανατίμηση του δολαρίου το 1995, η κρίση στην Ανατολική Ασία το 1997, η ρωσική χρεοκοπία το 1998 και η νομισματική κρίση στη Βραζιλία το 1999, ώθησαν το εθνικό νόμισμα σε καθεστώς σφοδρής υπερτίμησης, σε συνάρτηση με το καθεστώς ισοτιμίας με το δολάριο, με αποτέλεσμα την εμφάνιση και σταθερή επιδείνωση των εξωτερικών ελλειμμάτων και την κλιμακούμενη επιβράδυνση της ανάπτυξης. Παράλληλα, οι δημοσιονομικές ανισορροπίες, εντεινόμενες από κρούσματα διαφθοράς, αλλά και οι υπέρμετρες δημόσιες δαπάνες επιδείνωσαν σε τέτοιο βαθμό την κατάσταση, ώστε λίγο πριν το 2000 οι επενδυτές άρχισαν να ανησυχούν για το οικονομικό μέλλον της χώρας, σε άμεση συνάρτηση με τη φερεγγυότητά της, γεγονός που είχε ως συνέπεια την πτώση της αξίας των κρατικών ομολόγων.

Όπως και στην Αργεντινή, τα ελληνικά προβλήματα άρχισαν να αναδύονται υπό την πίεση εξωτερικών γεγονότων. Μετά τη διεθνή οικονομική κρίση του 2008, η αντίληψη του οικονομικού ρίσκου στις διεθνείς χρηματαγορές άλλαξε δραματικά, η εισροή κεφαλαίων προς την Ελλάδα μειώθηκε σημαντικά και μαζί της ο ρυθμός ανάπτυξης. Σε συνδυασμό με τις κατηγορίες για παραποιημένα στατιστικά στοιχεία και το τεράστιο δημόσιο και εξωτερικό χρέος της χώρας που είχε συσσωρευθεί, τα νέα δεδομένα απομάκρυναν σε σύντομο χρονικό διάστημα τους διεθνείς επενδυτές, με αποτέλεσμα το σπρεντ των ομολόγων που εκδίδονται από την ελληνική κυβέρνηση να αυξηθεί δραματικά σε διάστημα σχεδόν ενός έτους.

Αντιμετωπίζοντας την κρίση: Η δημοσιονομική λιτότητα

Παρά τους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, το δημόσιο χρέος της Αργεντινής σχεδόν διπλασιάστηκε (από 34% σε πλέον του 60% του ΑΕΠ), κυρίως λόγω της αύξησης των αναγκών χρηματοδότησης για δαπάνες εκτός προϋπολογισμού, (π.χ. για προϋπάρχοντα χρέη όπως ληξιπρόθεσμες οφειλές προς συνταξιούχους και προμηθευτές), και λόγω αδικαιολόγητων δαπανών σε ένα φορολογικό σύστημα που χαρακτηριζόταν από αναλυτές ως αδιαφανές. Ξεκινώντας από το 1999, ως επί το πλείστον, υπό από την πίεση του ΔΝΤ και τις προϋποθέσεις που συνδέονταν με τα τρία συνεχόμενα προγράμματα οικονομικής στήριξης, η κυβέρνηση ενέκρινε μια ακολουθία νόμων, (τέσσερις σε δύο έτη), με στόχο τον έλεγχο του δημοσίου ελλείμματος και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην αγορά.

Η τελευταία και πιο σκληρή δέσμη νόμων, αποκαλούμενη ως «Νομοθεσία Μηδενικού Ελλείμματος», η οποία εγκρίθηκε τον Ιούλιο του 2001, αποσκοπούσε στην υλοποίηση δεσμεύσεων σε έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό από το τέταρτο κιόλας τρίμηνο του ίδιου έτους, αποσκοπώντας παράλληλα λόγω του σύντομου χρονικού ορίου διάρκειας των μέτρων, στον κατευνασμό των κοινωνικών αντιδράσεων. Στα τέλη όμως του 2001, το έλλειμμα δεν ήταν μηδενικό σύμφωνα με τους στόχους, αλλά είχε φθάσει στο 6% του ΑΕΠ, ενώ η ανάπτυξη κυμαινόταν στο -4,5 έναντι του στόχου του 3,5%, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν βίαιες διαμαρτυρίες σε ολόκληρη τη χώρα.

Η ελληνική εμπειρία για έλεγχο των τρεχουσών δαπανών δεν είναι πολύ διαφορετική. Από την περίοδο έναρξης των έντονων δημοσιονομικών προβλημάτων, η ελληνική κυβέρνηση πρότεινε και επικύρωσε τρία διαφορετικά σχέδια εξυγίανσης της οικονομίας. Τον Ιανουάριο του 2010, (λίγο πριν την πρώτη επέμβαση του ΔΝΤ), η προσφάτως εκλεγμένη κυβέρνηση Παπανδρέου είχε ανακοινώσει μεταρρυθμίσεις του προϋπολογισμού, με στόχο τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος από 12,9% του ΑΕΠ σε λιγότερο από 3% το 2012. Παρά την έγκριση του μεταρρυθμιστικού σχεδίου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε σύντομο χρονικό διάστημα η υλοποίηση του σχεδίου αποδείχθηκε αδύνατη.

Στις αρχές Μαΐου του 2010, μετά την έγκριση του επίσημου πακέτου οικονομικής βοηθείας προς την Ελλάδα από το ΔΝΤ, το σχέδιο δημοσιονομικής εξυγίανσης παρέτεινε το στόχο της μείωσης του ελλείμματος κάτω του 3% έως το 2014. Ωστόσο, κατά την περίοδο της τρίτης επανεξέτασης τον Ιούνιο του 2011, οι ενδιάμεσοι στόχοι του σχεδίου αξιολογήθηκαν ότι παρέμεναν εκτός στόχου και το ΔΝΤ έθεσε το σχεδιασμό ενός πρόσθετου προγράμματος εκτάκτου ανάγκης, ως προϋπόθεση για την έγκριση χορήγησης της νέας δόσης. Ως αποτέλεσμα, η ελληνική κυβέρνηση αναγκάσθηκε να παρουσιάσει ένα νέο σχέδιο λιτότητας για την περίοδο 2012-2015 με σκοπό την εξασφάλιση € 28.6 εκατομμυρίων εντός της χρονικής περιόδου 2012-15.

Μια αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ της Αργεντινής και της Ελλάδας εντοπίζεται στο γεγονός ότι η πρώτη δεν είχε τη δυνατότητα να καταφύγει σε ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων οργανισμών με σκοπό τη μείωση του χρέους, δεδομένου ότι σχεδόν το σύνολο των κρατικών περιουσιακών στοιχείων είχε ήδη πωληθεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990.

Η εξωτερική βοήθεια: Το ΔΝΤ και οι άλλοι

Στην περίπτωση της Αργεντινής, όταν οι ξένοι πιστωτές άρχισαν να αμφιβάλλουν για την ικανότητα της χώρας να θέσει το χρέος υπό έλεγχο, η διεθνής κοινότητα επενέβη προτείνοντας μεγάλα πακέτα οικονομικής στήριξης. Τον Μάρτιο του 2000, το ΔΝΤ ενέκρινε «προληπτικό» πρόγραμμα τριετούς πίστωσης ύψους $ 7.2 δισεκατομμυρίων με στόχο την επάνοδο της ανάπτυξης και τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, κυρίως μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Ακόμα κι αν, εν συνεχεία, οι στόχοι αναθεωρήθηκαν και περιορίσθηκαν, κανένας από αυτούς τελικώς δεν επετεύχθη.

Δεδομένης της παρατεταμένης δυσκολίας εξωτερικής χρηματοδότησης και της αδυναμίας πρόσβασης της χώρας στις διεθνείς κεφαλαιαγορές, τον Ιανουάριο του 2001, το ΔΝΤ συμφώνησε σε προσαύξησης της «προληπτικής» συμφωνίας στο ποσό των $ 13.7 δισεκατομμυρίων, ενώ την ίδια στιγμή, έπειτα από διαμεσολάβηση του, προωθήθηκε πλάνο πρόσθετης χρηματοδότησης από επίσημες και ιδιωτικές πηγές. Ως εκ τούτου, ένα συνολικό σχέδιο διάσωσης ύψους περίπου 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων παρουσιάσθηκε από την κυβέρνηση της Αργεντινής, ως μέρος ενός επιπλέον προστατευτικού συστήματος κάλυψης των δανείων που είχαν εκδοθεί, (εκτός από το ΔΝΤ), από την Παγκόσμια Τράπεζα, τη Δια-αμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης και την κυβέρνηση της Ισπανίας, σε συνδυασμό με διαβεβαιώσεις χρηματοδότησης προερχόμενες από τον ιδιωτικό τομέα που θα μπορούσαν να καλύψουν την Αργεντινή από το έλλειμμα πρόσβασης στις διεθνείς αγορές.

Ωστόσο, η αποτυχία της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων, (σύμφωνα με τα αρνητικά αποτελέσματα της τρίτης αναθεώρησης από το ΔΝΤ), αποδείχθηκε καταλυτικός παράγοντας για την επαύξηση της συμφωνίας δανεισμού ύψους $ 8 δισ. ευρώ στις 7 Σεπτεμβρίου του 2001, (ανεβάζοντας το σύνολο στα $ 22 δισ.) από το ΔΝΤ.

Για ακόμη μια φορά, η περίπτωση της Ελλάδας προσομοιάζει εντυπωσιακά στην περίπτωση της Αργεντινής, αλλά σε μεγαλύτερο μέγεθος. Τον Μάιο του 2010, το ΔΝΤ και ορισμένα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησαν σε δέσμη μέτρων εκτάκτου ανάγκης προκειμένου να συνδράμουν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων ρευστότητας, επιβάλλοντας παράλληλα σκληρό πρόγραμμα αναπροσαρμογής των δημοσιονομικών δεδομένων, αποσκοπώντας στη μείωση του ελλείμματος. Παρά τις ακόλουθες ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης σύμφωνα με τις προσταγές της Τρόικα, οι ενδιάμεσοι στόχοι δεν επιτεύχθηκαν κατ’ επανάληψη. Αντιμέτωπη με τον ορατό κίνδυνο αθέτησης των υποχρεώσεων, ένα νέο πακέτο περίπου € 80 δισ. τέθηκε υπό συζήτηση, υπό τον όρο επιβολής ενός νέου σκληρότερου προγράμματος λιτότητας.

Το κύμα των αναλήψεων

Στην Αργεντινή το 2001 η κατάσταση είχε επιδεινωθεί σε ανεπανόρθωτο βαθμ και η προοπτική της χρεοκοπίας έμοιαζε αναπόφευκτη, σε σημείο που δεκάδες χιλιάδες πολίτες έσπευσαν στις τράπεζες προκειμένου να προβούν σε αναλήψεις των καταθέσεων τους. Σε αυτή ακριβώς τη χρονική στιγμή η νομισματική ενοποίηση με το δολάριο λάμβανε τέλος, αλλά και οι διαδοχικές συμφωνίες δανεισμού από το ΔΝΤ με τις συνεπακόλουθες προϋποθέσεις για την επιβολή σκληρών οικονομικών μέτρων που είχαν επηρεάσει καταλυτικά κυρίως τους χαμηλοεισοδηματίες, είχαν συρρικνώσει τη μεσαία τάξη, είχαν εκμηδενίσει τους ρυθμούς ανάπτυξης και είχαν εκτοξεύσει στα ύψη τους δείκτες ανεργίας, συνέθεταν τις λεπτομέρειες του χειρότερου δυνατού σεναρίου που γινόταν πραγματικότητα.

Στις 30 Νοεμβρίου 2001, ξεκίνησε το λεγόμενο “bank run”. Τα αποθέματα της Κεντρικής Τράπεζας μειώθηκαν κατά 2 δισεκατομμύρια δολάρια μέσα σε μία μόλις μέρα. Ως αντίδραση, ο Πρόεδρος de la Rua επέβαλε ένα ευρύ φάσμα περιορισμών επί των τραπεζικών συναλλαγών, με την ονομασία “el corallito”, το οποίο περιελάμβανε όριο ανάληψης 1.000 δολαρίων το μήνα.
Ανάλογα φαινόμενα μαζικών αναλήψεων από προσωπικές καταθέσεις καταγράφηκαν και στην Ελλάδα υπό το φόβο επανάληψης του αργεντίνικου περιοριστικού μέτρου και το φόβο πιθανής επιστροφής στη δραχμή. Μέσα σε μόλις 2 χρόνια από τον Οκτώβριο του 2009 το απόθεμα των καταθέσεων στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι μειώθηκε κατά περίπου € 50 δισ., ενώ για παράδειγμα τον Σεπτέμβριο του 2011 υπολογίζονται ότι έγιναν αναλήψεις περίπου €5.5 δισ. και τον Οκτώβριο αποσύρθηκαν καταθέσεις ύψους 6.8 δισ. ευρώ.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1364319

τη Δευτέρα στις 19/12 στις 21:00 είχε κανονιστεί εκδήλωση του δήμου χανιών με χορηγό τη cyta, στην πλατεία της δημοτικής αγοράς, για τη φωταγώγηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Μίλησαν ένας αχιμανδρίτης, ο δήμαρχος σκουλάκης και ένας από την εταιρία cyta και ακολούθησε η αντίστροφη μέτρηση για το άναμμα του δέντρου και συναυλία με τον κώστα μακεδόνα.Μαζευτηκέ πάρα πολύς κόσμος, οι μπάτσοι κυκλοφορούσαν ανάμεσα τους (ο.π.κ.ε) και φυλούσαν το έλατο και το ρεύμα απο κάθε κακεντρεχή.

Μια πολλή όμορφη ατμόσφαιρα που διαταράχτηκε από τους αγανακτισμένους, αριστερούς και πολλούς καλλικάντζαρους. Σηκώθηκε πανό απο τους αγανακτισμένους που έγραφε ” μνημονιακέ δημαρχε ο κόσμος πεινάει και εσύ διοργανώνεις φιέστες ” και τα συνθήματα που φωναζόντουσαν κάλυψαν τις ομιλίες, παρόλο που φωναζόντουσαν μόνο από 40 περίπου ατόμα.

Αλλά δυστυχώς γι αυτούς τα μικρόφωνα τους δε φτάνουν για να καλύψουν τη δύναμη των φωνών μας.

τα συνθήματα που φωνάχτηκαν ήταν

“άν κόψετε το ρεύμα ακούστε το καλά θα γίνει κερατέα η κάθε γειτονιά”

“ο κόσμος πεινάει και ο δήμος το γλεντάει”

“σε κάθε φίεστα υπάρχει αστυνομία, η χούντα δεν τελείωσε το 73″

” το μπατσοκ είναι εδώ και βρωμάει φασισμό”

” ούτε στα χανιά ούτε πουθενά θα κόψετε το ρεύμα ποτέ ξανα”

” το δέντρο όλο στου δήμαρχου τον κώλο”

και πολλά γιουχαρίσματα και “κλεφτες” κ.τ.λ

να σημειώσουμε όμως και την αντίδραση του κόσμου ο οποίος για άλλη μια φορά έπαιξε το ρόλο του παρατηρητή και είτε χαμογελούσε με τα συνθήματα, είτε ξίνιζε τη μούρη του παραμένοντας αμμέτοχος.

μπροστά στις χριστουγεννιάτικες φιέστες φαίνεται οτι ξεχνιούνται όλα.

αξιοι της μοίρας σας λοιπόν.

το σχόλιο του δημάρχου στα κραξίματα ήταν τα ειρωνικά γέλια και οτί ο δήμος δεν πλήρωσε τίποτα για τη γιορτή άλλα τα πλήρωσε η cyta, οτι τα φετινά χριστούγεννα λόγω κρίσης είναι διαφορετικά και οτι ο δήμος συμπαραστέκεται στο κόσμο που έχει ανάγκη με συσσίτια κ.τ.λ

η απάντηση δόθηκε μέσα από τα συνθήματα.

κρίμα που δεν είχαμε να τον “κεράσουμε” και τίποτα για δωράκι!

τέλος για άλλη μια φορά οι αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι είτε αποσιώπησαν το γεγονός είτε το σχολίασαν σε 2 γραμμές :

http://www.haniotika-nea.gr/85657-Φως%20και%20μουσική%20.html

Καταγγελίες για ρατσιστικές επιθέσεις από οργανωμένη ομάδα
Όπως κατήγγειλαν οι ίδιοι οι μετανάστες, τα μέλη της “τραμπούκικης” ομάδας τους απειλούν και απαιτούν από αυτούς να φύγουν από τη Κρήτη και τη χώρα.
Ενημερώθηκε: 17.12.2011 // 11:38
Καταγγελίες για ρατσιστικές επιθέσεις από οργανωμένη ομάδα
Φωτογραφία Αρχείου

Ομάδα 10-15 ατόμων εδώ και περίπου ένα χρόνο τρομοκρατεί και χτυπά μετανάστες στην περιοχή του Τυμπακίου, καταγγέλει η Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμός και τη Φασιστική Απειλή .

Σύμφωνα με την Κίνηση, το γεγονός έγινε γνωστό σε αυτούς τις τελευταίες ημέρες και έχει προκαλέσει ανησυχία αφού, όπως αναφέρουν:

“Περίπου 140 μετανάστες ,κυρίως από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν κατοικούν εδώ και καιρό στο Τυμπάκι χωρίς ποτέ να έχουν δώσει αφορμή για τέτοιου είδους αντιμετώπιση αφού εργάζονται και ζουν ήρεμα έχοντας την αποδοχή της τοπικής κοινωνίας.

Όπως κατήγγειλαν οι ίδιοι οι μετανάστες, τα μέλη της “τραμπούκικης” ομάδας τους απειλούν και απαιτούν από αυτούς να φύγουν από την Κρήτη και τη χώρα.

Η Κίνηση καλεί της τοπικές αρχές και όλα τα δημοκρατικά στοιχεία του Τυμπακίου και του νομού γενικότερα να πάρουν θέση για τις συγκεκριμένες φασιστικές επιθέσεις

http://cretalive.gr/new/65583/crete/Kataggelies_gia_ratsistikes_epitheseis_apo_organomeni_omada_

Ο Ιατρικός Σύλλογος Ρεθύμνου και η Ένωση Γιατρών ΕΣΥ διοργανώνουν ανοικτή συζήτηση με θέμα :
«Οι αλλαγές στην Υγεία( ΕΟΠΥΥ, Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλεια , συγχωνεύσεις κλινικών –νοσοκομείων-κοινωνικών δομών , παραχώρηση κλινών σε ασφαλιστικές εταιρείες κλπ) και οι επιπτώσεις τους στην περίθαλψη των πολιτών » .

Εισηγητής : Μπασκόζος Γιάννης, Αντιπρόεδρος Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου ( ΠΙΣ)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 8μμ στο ΩΔΕΙΟ ΡΕΘΥΜΝΟΥ

Ιατρικός Σύλλογος Ρεθύμνου – Ένωση Γιατρών ΕΣΥ

http://synerga-re.espivblogs.net/files/2011/12/%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE.jpg

Αλληλεγγύη στην απεργία των εργατών της χαλυβουργίας συγκέντρωση Πέμπτη 15/12/2011 – ώρα : 11:00 π.μ -πλατεία 4 μαρτύρων Ρέθυμνο

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΗΣ ΧΑΛYΒΟΥΡΓΙΑΣ

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στην σκληρή απεργία των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργικής ΑΕ που ξεκίνησε στις 30 Οκτώβρη και κρατά μέχρι σήμερα. Η απεργία αυτή αφορά το μέλον όλων μας. Μεταφέρουμε τα λόγια των ίδιων των απεργών:

Προς την εργατική τάξη, Τον εργαζόμενο λαό.

Συνάδελφοι Διαδώστε το μήνυμά μας: Οι χαλυβουργοί δεν λυγίζουν!

Στην πύλη της Χαλυβουργίας γράφουμε όλοι μαζί μια ακόμη σελίδα στο μεγάλο βιβλίο των αγώνων του λαού μας.Σωματεία, άνεργοι, φτωχός λαός, φοιτητές, μαθητές, μας δίνετε υλική βοήθεια από το υστέρημά σας, από το μισθό που δεν έχετε, από το επίδομα ανεργίας που δεν φτάνει. Μας δίνετε δύναμη και πείσμα! Κλείσαμε μήνα σε απεργία σκληρή και συνεχίζουμε. Σπάσαμε την σιωπή, αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουμε μεγάλη δύναμη. Οι βιομήχανοι ανησυχούν, ο βιομήχανος Μάνεσης αν και τρομοκρατημένος, δεν είναι μόνος του. Τον στηρίζουν γιατί έχει το ρόλο του λαγού.

Αν τα μέτρα περάσουν στην χαλυβουργία, ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Αν εδώ σπάσουν τα μούτρα τους, τίποτα δεν θα είναι ίδιο και για τα υπόλοιπα εργοστάσια.

Μην ακούτε τα ψέμματα των βιομηχάνων και των ανθρώπων τους. Δεν θα δουλεύουν αυτοί, για ψίχουλα στα εργοστάσια. Αυτοί πληρώνονται καλά για τη βρώμικη δουλειά τους.Αφού οι «επισκέψεις» στα σπίτια, οι «επιστολές», η τρομοκρατία με τα εξώδικα, έπεσαν στο κενό, τώρα βάζουν το Υπουργείο Εργασίας να μας «συμβουλεύει»: «Δεχθείτε τους όρους του Μάνεση, διαφορετικά θα βρεθείτε όλοι στο ταμείο ανεργίας». Μας απειλούν με 180 ακόμα απολύσεις!

Κύριοι βιομήχανοι, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Την τελευταία μας λέξη δεν την είπαμε ακόμα! Είμαστε μια γροθιά. Έτοιμοι, για την πιο σκληρή ταξική αναμέτρηση!

Δεν γυρνάμε στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Να γυρίσουν πίσω οι 34 απολυμένοι συνάδελφοί μας.

Ο αγώνας μας, αφορά όλους τους εργαζόμενους. Οι τελευταίες εξελίξεις είναι αποκάλυψη. Οι βιομήχανοι αξιοποιούν τους νόμους της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – Καρατζαφέρη. Επιβάλλουν την εκ περιτροπής εργασία, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μειώσεις μισθών στα 450 – 500 ευρώ.

Όπου οι εργάτες υποχώρησαν η επίθεση της εργοδοσίας γιγαντώθηκε. Ακολούθησαν απολύσεις, εντατικοποίηση της εργασίας, μέχρι και κλείσιμο των επιχειρήσεων, με τους εργάτες απλήρωτους για πολλούς μήνες.

Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα, όλοι έχουμε πείρα. Οι βιομήχανοι μας κλείνουν τα σπίτια και όχι ο αγώνας μας για δουλειά. Το ψωμί μας το υπερασπίζουμε με αγώνα όχι με παρακάλια.

Συνάδελφοι εργάτες, τα μέτρα γενικεύονται, δεν είναι μόνο οι χαλυβουργοί στο στόχο, είμαστε όλοι.

Ήρθε η ώρα ο αγώνας σαν φωτιά να ανάψει στα εργοστάσια. Τώρα η συμμετοχή σας στον αγώνα δεν είναι ζήτημα αλληλεγγύης είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για όλη την εργατική τάξη.

Παραμερίστε τους ανθρώπους των βιομηχάνων, μην τους φοβάστε, είναι ανίσχυροι όταν οι εργάτες πάρουν απόφαση.

Κάντε γενική συνέλευση, ελάτε σε επαφή μαζί μας, αποφασίστε απεργία. Είναι η ώρα οι βιομήχανοι να πάρουν ένα καθαρό μήνυμα που μόνο ο αγώνας των εργατών στα εργοστάσια μπορεί να δώσει. Όλοι στον αγώνα. Η νίκη θα είναι δική μας

Η γενική συνέλευση των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Ασπρόπυργος 30/11/2011

✭

Συνέλευση εργαζομένων / ανέργων στο Ρέθυμνο

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ για την ποινικοποίηση των αγώνων και τις νέες μηνύσεις του κ. Γρυσπολάκη σε φοιτητές

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

για την ποινικοποίηση των αγώνων και τις νέες μηνύσεις του κ. Γρυσπολάκη σε φοιτητές

δύο μήνες καταλήψεις, 5 χρόνια δικαιωμένος αγώνας, η χούντα δεν τελείωσε το ‘73

Δύο μήνες καταλήψεων και κινητοποιήσεων του συνόλου σχεδόν των φοιτητικών Συλλόγων πανελλαδικά δίνουν ακόμα τον τόνο στην κορυφή του παγόβουνου των εξελίξεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι μόνο.

Δύο μήνες φοιτητικού κινήματος απέναντι στο νόμο πλαίσιο και την καταστροφική πολιτική της συγκυβέρνησης-ΔΝΤ-ΕΕ έδωσε το έναυσμα για το πρωτοφανές φαινόμενο των μαζικών καταλήψεων σε πανεπιστήμια, σχολεία, υπουργεία, υπηρεσίες, διοικητικά κέντρα, εφορίες, δημόσιους οργανισμούς, δημαρχεία, περιφέρειες, δημόσιους αστικούς χώρους πανελλαδικά με πρωτοφανή χαρακτηριστικά.

Δύο μήνες κινήματος συνέχεια των μεγαλειωδών αγώνων που απέτρεψαν τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16 και διέλυσαν κάθε σκέψη εφαρμογής του νόμου πλαίσιο Γιαννάκου από το 2006 μέχρι σήμερα.

Δύο μήνες κινητοποιήσεων που η σημερινή χούντα και οι τοπικοί της εκφραστές κάνουν σαφές ότι τις τρέμουν και τις φοβούνται όπως τίποτε άλλο, γιατί ξέρουν πολύ καλά πως είναι η προεόρτια εκδήλωση μιας προαναγγελθείσας εξέγερσης.

Δεν είναι τυχαία η επίθεση που δέχεται η τριτοβάθμια εκπαίδευση και κυρίως δεν είναι τυχαίοι οι διαχρονικοί εκφραστές της πιο αντιδραστικής και μη αποδεκτής μεταρρύθμισης στο σύνολο της ιστορίας του εκπαιδευτικού. Σε κανένα άλλο τομέα οι αντιδράσεις δεν είναι τόσο μαζικές, διαχρονικές και από όλα τα εμπλεκόμενα κομμάτια του πανεπιστημίου.

Οι από το 2006 ως σήμερα αποφάσεις του συνόλου των φοιτητικών συλλόγων, όλες οι αποφάσεις της ΠΟΣΔΕΠ το 2006-7, οι αποφάσεις σήμερα της μεγάλης πλειοψηφίας των Συλλόγων ΔΕΠ (όχι του Π.Κ. όμως) όπως εκφράζονται μέχρι και την πρόσφατη 5η Πανελλαδική Συνάντηση Συλλόγων ΔΕΠ, το σύνολο των πρυτανειών που καταδικάζουν το νέο νόμο πλαίσιο ως αντισυνταγματικό και άτοπο, το Αριστοτέλειο (το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της Ελλάδας) που δε θα κάνει εκλογές επ’ αόριστον με τον νόμο αυτό, η ΠΟΣΕΕΔΙΠ, οι Σύλλογοι Μεταπτυχιακών και Διδακτόρων, οι ΕΤΕΠ και οι διοικητικοί, οι συμβασιούχοι, ΟΛΟΙ τάσσονται απέναντι με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο στον νέο νόμο, στην κατάργηση του Ασύλου, στην ουσιαστική παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου αυτοδιοίκητου, στον περιορισμό και την ποινικοποίηση της ελεύθερης έκφρασης, τα δίδακτρα κλπ.

Όποιος υποτιμά τους φοιτητές και τη συλλογική τους συνείδηση απέναντι στην απορρύθμιση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, όποιος υποτιμά το σύνολο των εμπλεκόμενων με τα πανεπιστήμια ανθρώπων, όποιος αντίθετα αυταρχικά προσπαθεί να την εμπεδώσει και να την επιβάλλει εκ των άνωθεν κάνει ιστορικό σφάλμα και πολιτικά μοιραίο. Η συλλογική μας μνήμη κρατάει ακόμα καλά από την περίοδο της αποχουντοποίησης των πανεπιστημίων μετά την εξέγερση του ’73 και την διάλυση της χούντας, όπου όλοι οι δωσίλογοι, οι ασφαλίτες με τήβεννο, οι διορισμένοι από τη δικτατορία, οι πολιτικά υπάκουοι και πειθήνιοι, όσοι χτύπησαν με οποιονδήποτε τρόπο τους φοιτητές, βρεθήκαν απέναντι όχι μόνο στο νόμο και τα δικαστήρια αλλά πολύ περισσότερο στο μάτι του κυκλώνα της λαϊκής και νεολαιίστικης οργής. Και θυμόμαστε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό.

Όπως ξεκινάει και η παραδειγματική μελέτη του Ιού της Ελευθεροτυπίας στο άρθρο τους «Ασφαλίτες με τήβεννο – Η χούντα στα πανεπιστήμια», Τότε που ο αρχιεπίσκοπος μελετούσε, κάποιοι… δίδασκαν. Και, ταυτόχρονα, ορκίζονταν υπουργοί, υμνούσαν τη χούντα σε πανηγυρικούς και δεξιώσεις, αλλά και κάρφωναν τους «απείθαρχους» συναδέλφους και φοιτητές τους. Κάποιοι από αυτούς εξακολουθούν να το παίζουν και σήμερα πνευματικοί ταγοί του έθνους.

Η συνέχεια γνωστή, η συνέχεια σκληρή, η συνέχεια σήμερα καλείται να δικαιωθεί ένα βήμα παραπέρα.

Τα μέτρα λιτότητας και η ποινικοποίηση κάθε αγώνα δείχνουν ότι πλέον το κεφάλαιο επιλέγει μια αντιδραστική στροφή στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό με σκοπό να διασφαλίσει την πολιτική σταθεροποίησή του και τα συμφέροντα του. Μέσα στη δίνη της πιο σκληρής οικονομικής κρίσης, οι κυβερνήσεις επιλέγουν να πάρουν σκληρά μέτρα εναντίον των εργαζομένων και της νεολαίας σε όλα τα επίπεδα, από το σχολείο μέχρι και την εργασία. Η πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας και του ξεπουλήματος όλου του δημόσιου πλούτου είναι αδύνατον να κερδίσει την όποια συναίνεση, καθώς από τη μια δεν παρέχει καμία προοπτική και από την άλλη στέλνει μεγάλο μέρος των εργαζομένων στην φτώχεια.

Αυτό αποδεικνύεται από τους μεγάλους αγώνες του λαού και της νεολαίας απέναντι σε αυτή την πολιτική, αγώνες οι οποίοι έχουν φέρει το λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο. Η απάντηση της αστικής τάξης σε αυτή την αδυναμία της και στην κατάσταση που διαμορφώνεται είναι η στροφή στην ωμή βία και στην καλλιέργεια φοβικών συνδρόμων και ανασφάλειας. Η αυταρχική και κατασταλτική λειτουργία του κράτους αποτυπώνεται με χαρακτηριστικό τρόπο στο οικονομικό και πολίτικο πεδίο. Η κυβέρνηση του Παπαδήμου και τα σκληρά μέτρα στην εργασία και στην εκπαίδευση αποδεικνύουν ακριβώς το παραπάνω. Στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων η καταστολή έχει ενταθεί, γεγονός που δείχνει την αδυναμία αυτού του συστήματος να ενσωματώσει τις αντιδράσεις όπως έκανε μια προηγούμενη περίοδο. Ποινικοποίηση κάθε απεργιακού αγώνα, ποινικοποιήσεις των μαθητικών καταλήψεων με μαθητές να καλούνται στον εισαγγελέα, άγρια καταστολή σε κάθε πορεία (καταπάτηση ασύλου κ.α.) και μηνύσεις και απειλές για διαγραφές φοιτητών συνθέτουν το αντιδραστικό σκηνικό μέσα στο οποίο καλούμαστε να αγωνιστούμε.

φοιτητικό κίνημα, προσπάθειες τρομοκράτησης-φίμωσης-καταστολής

Σε αυτό τον κοινωνικό πόλεμο που έχει κηρυχτεί σε νεολαία και εργαζομένους το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται στον πυρήνα αυτής της επίθεσης. Από τον αντιδραστικό νόμο πλαίσιο που πέρασε για την τριτοβάθμια εκπαίδευση μέχρι και τον πόλεμο που έχουν κηρύξει πρυτάνεις, ΜΜΕ και κυβέρνηση στο μαχόμενο φοιτητικό κίνημα. Οι καταλήψεις στην αρχή της χρονιάς ενάντια στην κυβερνητική πολιτική δημιούργησαν το έδαφος πάνω στο οποίο θα μπορούσε να υπάρξει η ουσιαστική ενότητα φοιτητών και εργαζομένων. Αυτό ακριβώς φοβήθηκε το σύνολο της αστικής τάξης και χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να κατασυκοφαντήσει και να τρομοκρατήσει το φοιτητικό κίνημα. Πληθώρα εντύπων με συγγραφείς πρώην και καταδικασμένους από τους Συλλόγους Φοιτητών πρυτάνεις όπως ο Γρυσπολάκης και ο Παλλίκαρης μιλούν και τονίζουν την αναγκαιότητα να αποτελέσει παρελθόν το πανεπιστήμιο που ξέραμε. Φυσικά εννοούν ότι στην νέα περίοδο της μεταπολίτευσης και της πιο σκληρής επίθεσης δεν μπορεί να υπάρχει ένα φοιτητικό κίνημα που θα κάνει συνελεύσεις και θα αντιδρά στην κυβερνητική πολιτική. Πολλοί βουλευτές από τα έδρανα της βουλής εξαπέλυαν χυδαίες επιθέσεις σε αριστερές δυνάμεις (π.χ.: ΕΑΑΚ) τονίζοντας την ανάγκη να σταματήσουν να υπάρχουν. Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι οι δυνάμεις του κεφαλαίου στο σύνολό τους θέλουν να δημιουργήσουν το νέο πανεπιστήμιο υγειονομικής ζώνης, χωρίς καμία φωνή αντίδρασης. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η τρομοκράτηση φοιτητών με μηνύσεις και πειθαρχικά. Πρόσφατα, 15 φοιτητές από το Ηράκλειο απειλήθηκαν με διαγραφή τους από τη σχολή, πριν 3 χρόνια ο πρύτανης της Ξάνθης μήνυσε φοιτητές από το Πολυτεχνείο οι οποίοι και πανηγυρικά οριστικά αθωώθηκαν, ενώ στο Πολυτεχνείο Κρήτης πέρσι είχαμε μηνύσεις από τον κ. Γρυσπολάκη σε 3 μέλη του Συλλόγου. Μέσα σε όλη την παραπάνω επίθεση, που αποτελεί όχι ”βίτσιο” κάποιων αντιδραστικών πρυτάνεων, αλλά στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης εντάσσεται και η νέα επίθεση του έκπτωτου πρώην πρύτανη κ. Γρυσπολάκη στο φοιτητικό κίνημα.

Συγκεκριμένα, ο κ. Γρυσπολάκης, ”εκπρόσωπος” του υπουργείου παιδείας στο Πολυτεχνείο Κρήτης και γνωστός υποστηρικτής της κοινοβουλευτικής χούντας, μήνυσε 4 μέλη του Συλλόγου Φοιτητών κατηγορώντας τους ότι πρωτοστάτησαν σε μια ομάδα φοιτητών οι οποίοι εισέβαλαν στο μάθημά του, τον εξύβρισαν και του επιτέθηκαν σωματικά καθώς και στοχοποίησε πολιτικά ως ηθικό αυτουργό(!!) το μέλος ΔΕΠ -λόγω των δημόσιων τοποθετήσεών του- κ. Δ.Πατέλη. Δε χρειάζεται καν να αναλύσουμε την άμεση πολιτική συνοχή μεταξύ της προσπάθειας ποινικοποίησης της παράστασης διαμαρτυρίας και ελεύθερης έκφρασης και των ανυπόστατων κατηγοριών του πλήρως αναξιόπιστου Γρυσπολάκη, πόσο μάλλον μαζί την πολιτική στοχοποίηση μέλους ΔΕΠ ως ηθικό αυτουργό!

Πρώτα από όλα καθιστούμε σαφές σε όλους τους τόνους ότι προασπιζόμαστε και θα υπερασπιζόμαστε μέχρι τέλους το δικαίωμα και την υποχρέωσή μας μέσα από τις αποφάσεις των Συλλογικών μας οργάνων να διαμαρτυρόμαστε, να μιλάμε ελεύθερα και να βρισκόμαστε όπου θέλουμε μέσα στο άσυλο, ανοιχτά και δημόσια.

Ο Σύλλογος Φοιτητών μετά από 2 μήνες κατάληψης έχει αποφασίσει ότι θα δώσει μάχη έτσι ώστε να μην εφαρμοστεί ο νέος νόμος πλαίσιο. Θα δώσει μάχη ενάντια σε κάθε καθηγητή που υποστηρίζει αυτή την πολιτική πόσο μάλλον απέναντι στο γνωστό σε όλους Γρυσπολάκη των ΜΑΤ και του αυταρχισμού, των μηνύσεων και της σκληρής κυβερνητικής του στάσης, της καταπάτησης του ασύλου στο Παπαδοπέτρου και της λασπολογίας για ναρκωτικά στο Μετσόβιο, το συνεργάτη του Πρετεντέρη, τον από όλους τους Συλλόγους Φοιτητών αλλά και πολλούς Συλλόγους ΔΕΠ και όχι μόνο πολλάκις επώνυμα καταδικασμένο, τον άνθρωπο που στα Χανιά δεν έχει πρόσωπο να βγει μιας και έχει καταδικαστεί από φορείς της πόλης μας επανειλημμένα, τελικά σήμερα το διορισμένο ως εφορευτική επιτροπή από το κράτος και το υπουργείο, γεγονός που παραπέμπει όχι εμμέσως αλλά απευθείας στη χούντα.

Γι αυτό το λόγο ο Σύλλογος Φοιτητών κινητοποιήθηκε μαζικά στο μάθημα του κ. Γρυσπολάκη με αποφάσεις του Συλλόγου όχι μόνο των τελευταίων μηνών αλλά διαχρονικά από τότε που ανέλαβε πρύτανης με σκοπό να καταδείξει με πολιτική αντιπαράθεση σε όλους τους φοιτητές την δράση του όλα αυτά τα χρόνια στο Πολυτεχνείο Κρήτης.

Οι μηνύσεις του κ. Γρυσπολάκη δεν αποτελούν προσωπική επίθεση σε 4 άτομα, αλλά συνιστά ξεκάθαρη πολιτική επίθεση και απεγνωσμένη προσπάθεια τρομοκρατίας σε όλο το φοιτητικό κίνημα και σε όσους αποφασίζουν να συγκρούονται με την πολιτική της φτώχειας και της ανεργίας.

Πρώτα από όλα όμως είναι μια κίνηση προσπάθειας φίμωσης της ελεύθερης έκφρασης στα πανεπιστήμια και ένα χτύπημα στο άσυλο όταν συγκροτεί δικογραφία χουντικής έμπνευσης με πολιτικές τοποθετήσεις και στοχοποιεί συντεταγμένα πολιτικά ενεργά μέλη του κινήματος. Είναι μια παραδειγματική προσπάθεια καταστολής αλλά μας φαίνεται αστεία και πολιτικά άθλια. Όλοι γνωρίζουν τον Γρυσπολάκη, όλοι γνωρίζουν το πόσο αναξιόπιστος είναι και τι ατελέσφορη θα είναι αυτή η προσπάθειά του, αλλά όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο συμβολισμός της επίθεσης που κάνει είναι βαθύς. Πρέπει και θα απαντηθεί σε πανελλαδική κλίμακα, θα βρει τη μαζική αντίσταση και τη μνήμη του κινήματος ζωντανή και μπροστά του με το πολιτικό μένος και αποφασιστικότητα υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας στην διαμαρτυρία, την ελεύθερη έκφραση, την προάσπιση του κάθε μέλους του κινήματος και ειδικά του φοιτητικού.

Δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν!

Είναι μια κίνηση που θα απαντηθεί με όλους τους δυνατούς τρόπους, κατ’ αντιστοιχία παραδειγματικά σε πανελλαδική κλίμακα.

Είναι επίθεση σε όλους τους συλλόγους φοιτητών που παλεύουν για την ανατροπή και την μη εφαρμογή του νόμου. Αυτή η κίνηση έχει σα μοναδικό σκοπό να τρομοκρατήσει τους φοιτητές και να τους αποτρέψει από οποιαδήποτε προσπάθεια για να μην εφαρμοστεί ο νόμος. Ειδικά αυτή την περίοδο, που η συγκρότηση των Συμβουλίων Διοίκησης είναι προ των πυλών, αποτελεί στρατηγικής σημασίας για την κυβέρνηση να κάμψει κάθε αντίσταση, και γι αυτό τον σκοπό θα επιστρατεύσει κάθε μέσο.

Το φοιτητικό κίνημα στην Ελλάδα έχει πλούσια ιστορία από τέτοιες επιθέσεις. Παρ’ όλα αυτά ποτέ κανείς, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της δικτατορίας, δεν κατάφερε να το τρομοκρατήσει και να το κάνει θεατή των εξελίξεων. Ο κ. Γρυσπολάκης και η κυβέρνησή του είναι μόνοι τους και έχουν σαν μόνο υποστηρικτή τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Αντίθετα, το φοιτητικό κίνημα σε αυτό τον αγώνα δεν είναι μόνο του. Έχει στο πλευρό του όλους τους μαθητές που καταλαβαίνουν πλέον ότι αυτή η πραγματικότητα δεν τους χωράει, τους εργαζομένους που πλημμυρίζουν τους δρόμους σε κάθε πανεργατική απεργία, τους απεργούς της Χαλυβουργίας που συνεχίζουν τον ηρωικό τους αγώνα.

Κάτω τα χέρια από το Σύλλογο Φοιτητών και τα μέλη του, να αποσυρθούν τώρα οι μηνύσεις, να καταδικαστεί από όλους και να παραιτηθεί ο συκοφάντης κ. Γρυσπολάκης από την όποια «διδασκαλία».

Στηρίζουμε όλους τους διωκόμενους φοιτητές και τον Δ.Πατέλη, μέλος ΔΕΠ, υιοθετώντας πλήρως την απόφαση της 5ης Πανελλαδικής Συνάντησης Συλλόγων ΔΕΠ :
[…]
Ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι δηλώνουμε ότι είμαστε αντίθετοι στις προσπάθειες εκφοβισμού της πανεπιστημιακής κοινότητας και στηρίζουμε τους διωκομένους φοιτητές και συναδέλφους. Η ποινικοποίηση των αγώνων φοιτητών και πανεπιστημιακών αποσκοπεί στην κατάλυση του ασύλου, στην κατάργηση της δημοκρατίας και της ακαδημαϊκής ελευθερίας και στη φίμωση της φωνής των φοιτητών, των πανεπιστημιακών και των εργαζομένων που αντιστέκονται στην πλήρη κατεδάφιση του Δημόσιου, Δημοκρατικού και Δωρεάν Πανεπιστημίου από το «μεταρρυθμιστικό» Ν. 4009/2011.

Δεν θα μας τρομοκρατήσει καμία μήνυση και ποινικοποίηση αγώνα.
Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την νίκη!
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1362475

συγκέντρωση αλληλεγγύης στους φοιτητές του
φυσικού
Ηράκλειο Κρήτης, Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011, 10:30
στάλθηκε από ντιρεκτίβα απο τα κάτω
Ακριβής τοποθεσία: Φυσικό Πανεπίστημιο Κρήτης (Βούτες) Ψυχιατρείο
Διοργάνωση: φοιτητές-τριες
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους φοιτητές του φυσικού που απολογούνται για
την διεκδίκηση της εξεταστικής τους με αποκλεισμό των καθηγητών στην
γ.σ .τμήματος.

Με το πανό αυτό εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους απεργούς της Χαλυβουργικής που μετράνε ήδη 40 μέρες απεργίας.
Ο αγώνας σας είναι αγώνας όλων μας για μια άλλη κοινωνία.Κουράγιο αδέρφια,είμαστε μαζί σας μέχρι τη νίκη και θα νικήσουμε.Venceremos!
Alternative fans of ergotelis
http://www.alter-ergotelis.gr