Στις 30 Μαρτίου, πλοιάριο όπου επέβαιναν 339 πρόσφυγες από τη Συρία και την Αίγυπτο με προορισμό την Ιταλία, εκπέμπει σήμα κινδύνου. Διασώζονται από διερχόμενο εμπορικό πλοίο από όπου μετεπιβιβάζονται στη συνέχεια σε πλοία του ελληνικού λιμενικού. Την 1η Απρίλη μεταφέρονται στον εκθεσιακό χώρο της Aγιάς, όπου και χωρίζονται σε ¨καλούς¨ και ¨κακούς¨. Οι 154 Σύριοι, ως επί τω πλείστον οικογένειες με μωρά και πολλά παιδιά απελευθερώνονται στις 4-04 με μια απόφαση της ελληνικής αστυνομίας που αναστέλλει την απέλασή τους για 6 μήνες, απαγορεύοντάς τους τη διαμονή στους νομούς Θεσπρωτίας, Αχαΐας και Αττικής και τη μετάβαση στις πρωτεύουσες των νομών αυτών, εγκλωβίζοντάς τους στην ουσία στην Ελλάδα. Οι 185 Αιγύπτιοι, στην πλειοψηφία τους ανήλικοι συνεχίζουν να κρατούνται και ελάχιστες πληροφορίες παρέχονται για το τι τους περιμένει.
Το παράλογο συνεχίζεται. Οι Σύριοι αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς καμμία πρόβλεψη για το πού θα κοιμηθούν, τι θα φάνε, πού θα πάνε. Ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός άφησε ξαφνικά στο πεζοδρόμιο 154 ανθρώπους σε μια άγνωστη πόλη, σε μια ξένη χώρα που δεν ήθελαν να είναι, χωρίς καμμία ενημέρωση και φροντίδα. Αυτό που δεν μπόρεσε ή θέλησε να κάνει η πολιτεία, το έκαναν τα κινήματα της πόλης. Ήμασταν τα κινήματα που πιέσαμε για να ενοικιαστεί ένα ξενοδοχείο από την κοινωνική πρόνοια, Ήμασταν τα κινήματα που μετέφεραν τους πρόσφυγες στο χώρο, που βρήκαν μεταφραστές, που μαγειρέψαμε για να φάνε, που τους εξετάσαμε και βρήκαμε τα φάρμακα που χρειάζονταν. Ήταν η κατάληψη Roza Nera που φιλοξένησε 54 άνθρώπους, ήταν το Κοινωνικό Στέκι που μαγείρεψε 120 μερίδες φαγητό, ήταν το Φόρουμ μεταναστών, το κοινωνικό ιατρείο, σύλλογοι, σωματεία, άγνωστοι αλληλέγγυοι που άνοιξαν τα σπίτια τους και αποτρέψαμε μια ανθρωπιστική κρίση που η ίδια η πολιτεία θα δημιουργούσε. Η περιφέρεια, η ευαίσθητη κατά τ’ άλλα στα χημικά του πολέμου της Συρίας, ο δήμος, οι κρατικές υπηρεσίες είναι καλοί στο να διοργανώνουν φιέστες για να υποδέχονται τα κρουαζιερόπλοια, είναι καλοί στο να βγάζουν προεκλογικές φωτογραφίες. Στις προτεραιότητές τους είναι πιο σημαντικό ένα έργο βιτρίνας από 154 άστεγους πρόσφυγες. Είναι πολύ καλοί στα προεκλογικά κονπρεμί, αλλά είναι ανίκανοι να βρουν ένα πιάτο φαί για τα μωρά των προσφύγων. Θέλουν πίεση να ξεκουνήσουν από τη γραφειοκρατική τους αδράνεια και μόνο ο φόβος της δημοσιοποίησης της ανικανότητάς τους τούς αναγκάζει να κάνουν το ελάχιστο.
Αυτή τη στιγμή το πρόβλημα δεν έχει λυθεί. Για αυτό το λόγο ζητούμε
- Να εξασφαλιστεί η αξιοπρεπής σίτιση, στέγαση, ιατρική φροντίδα των Σύριων προσφύγων μέχρις ότου μπορέσουν να ενημερωθούν για τις επιλογές που έχουν και να δρομολογήσουν το μέλλον τους.
- Να υπάρξει ενημέρωση για τους 200 Αιγύπτιους. Να μην γίνει καμμία αναγκαστική επαναπροώθηση, κανένας εγκλεισμός στα κολαστήρια που ονομάζονται κέντρα φιλοξενίας. Να υπάρξει ειδική μέριμνα για τους ανήλικους σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις.
—
Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων
Χ”Μιχάλη Νταλιάνη 5, Χανιά
E-mail: stekichania@gmail.com
Web: www.stekichania.gr
